11 Ιανουαρίου του 2013 λοιπόν(ίσως η πιο σημαντική μέρα της ζωής μου), ξημερώματα παρασκευής μετά από άγριο ξενύχτι στα μπουζούκια με έναν πολύ καλό μου φίλο τον Τάκη και αφήνοντας τον στο σπίτι του ξεκίνησα για το δικό μου (με το αμάξι μου). Στο δρόμο, ενώ οδηγούσα ξαφνικά ξεκίνησα να νιώθω τρομερό πόνο στον αριστερό ώμο. Πονούσα όπως ποτέ άλλοτε (γενικά αυτός ο ώμος με πόναγε χρόνια και σύντομα θα μάθαινα γιατί) και έτσι αποφάσισα να πάρω τηλέφωνο να δω ποιο νοσοκομείο είχε εφημερία. Παίρνω τηλέφωνο στις πληροφορίες καταλόγου, μου λένε και ξεκινάω για εκεί. Φτάνοντας δόξα τω Θεό χωρίς να τρακάρω μιας και οδηγούσα ουσιαστικά μόνο με το δεξί χέρι αλλάζοντας και ταυτόχρονα ταχύτητες, πάω κατευθείαν στα επείγοντα. Προφανώς τέτοια ώρα και μέρα δεν είχε και πολύ κόσμο όποτε σχετικά γρήγορα με δέχτηκαν. Μπαίνοντας λοιπόν στο ιατρείο αντικρίζω την πιο ωραία γυναίκα που έχω δει στην ζωή μου μέχρι σήμερα, τη Χρύσα. Η Χρύσα είναι μια γυναίκα που δε μπορείς να μην την προσέξεις. Είναι μελαχρινή με κάτι μάτια καστανά ανοιχτά ένα πρόσωπο που δε φωνάζει ξεκωλιάρα αλλά γυναίκα με Γ κεφαλαίο, κάτι χειλάκια κόκκινα και ένα βλέμμα που σε τρελαίνει. Είναι 1.70 με τρομερό σώμα αλλά για να καταλάβετε καλύτερα… απλώς δείτε την Βανδή σε καμιά φωτογραφία του 2000 η 2001 και τότε θα πιάσετε τι εννοώ. Με μια διαφορά… η Χρύσα είναι ακόμη πιο αισθησιακή και ωραία, με μεγαλύτερα στήθη.
– Ε… γεια σας.
– Γεια σας, πως μπορώ να βοηθήσω;
– Κοιτάξτε με πονάει πάρα πολύ ο ώμος, με το ζόρι σηκώνω το χέρι μου πάνω από το στήθος.
– Μάλιστα… πώς το έπαθες;… (ενικός, εντάξει συνομήλικοι ήμασταν).
– Ε βασικά ο συγκεκριμένος με πονάει χρόνια, από τα 17 όταν ξεκίνησα να γυμνάζομαι πιο εντατικά.
– Καλά πόσο είσαι.
– 27.
– Και δεν έχεις πάει τόσα χρόνια να το δεις;
– Δεν είναι αυτό, απλώς τον έχω επιβαρύνει αρκετά τον τελευταίο χρόνο λόγω δουλειάς και τρόπου ζωής. Πριν με πόναγε που και που σε καμιά κάμψη.
– Τι δουλειά κάνεις δηλαδή και τον έχεις επιβαρύνει τόσο;
– Ναυτικός είμαι και οι υποχρεώσεις έχουν αυξηθεί πλέον (την επόμενη φορά θα έμπαινα υποπλοίαρχος ), με τα ξενύχτια στο καράβι, τον τρόπο εργασίας και τη ζωή δεν υπάρχει χρόνος για πολύ ξεκούραση.
– Τότε, τώρα πώς ήρθες;… ήσουν σπίτι και σε πόναγε;
– Όχι, έξω ήμουν και γύρναγα από βόλτα και με έπιασε στην οδήγηση.
– Μάλιστα, για κάτσε να το δούμε να πας να βγάλεις και καμιά ακτινογραφία,για βγάλε μπλούζα.
– Μάλιστα…
– Γυμνάζεσαι είπες ε; Φαίνεται (έχω πολύ καλό σώμα γενικά όταν δεν δουλεύω η δε διαβάζω για την δουλειά στο καράβι θα γυμναστώ σίγουρα).
– Όσο μπορώ, ναι.
– Πονάς τώρα που το πάω εκεί;
– Ναι αρκετά.
– Τώρα;
– Ναι, ναι…
– Εδώ;
– Όχι τόσο εκεί.
– Καλά πήγαινε βγάλε ακτινογραφίες και έλα να δούμε αν και δε νομίζω να δείξουν τίποτα… εσύ θες μαγνητική.
Τις έβγαλα και ξαναπήγα.
– Ορίστε.
– Για να δούμε μπας και χρειάζεται να στο κόψουμε, χα, χα… ηρέμησε πλάκα κάνω.
– Ωραία πλάκα.
– Καλέ… παλικάρι είσαι, τίποτα δεν έχεις.
– Δηλαδή δεν έχω τίποτα;… μπορώ να φύγω;
– Όχι φυσικά, χρειάζεται να έρθεις σήμερα το απόγευμα να κάνεις καμία μαγνητική γιατί πρέπει να είναι κανένας τένοντας.
– Τώρα δε γίνεται;
– Όχι δεν γίνεται είναι 5 τα ξημερώματα τώρα!
– Και εγώ πως θα την παλέψω με τον πόνο;
– Θα σου γράψω κάτι αντιφλεγμονώδη να παίρνεις πρωί βράδυ τώρα που σε πονάει μέχρι να μάθουμε τι είναι.
– Εντάξει ευχαριστώ καλή συνέχεια.
– Επίσης και καλά μυαλά (και μου πετάει ένα χαμόγελο όλο νόημα).
Εννοείται σαν καλός μαλάκας επειδή πήρα το πρώτο χάπι για τον πόνο και σταμάτησα να πονάω δεν πήγα το απόγευμα της Παρασκευής για την μαγνητική αλλά έκατσα σπίτι να πηδάω μια ξεκωλιάρα που έβγαινα εκείνο τον καιρό, την Αλίκη. Μετά κατά της 2 το βράδυ έφυγε και ξεράθηκα στον ύπνο κατά της 5 το πρωί ξεχνώντας να πάρω το βραδινό χάπι. Ξυπνάω κατά της 4 το μεσημέρι με τρομερό πόνο στον ώμο και φεύγω για το νοσοκομείο (Σάββατο μεσημέρι). Φτάνω λοιπόν στα επείγοντα, κανονικά έπρεπε να κλείσω ραντεβού στον ορθοπεδικό, αλλά αρχίδια, πονούσα τόσο που ήθελα να εξυπηρετηθώ άμεσα (κλασικός Έλληνας).
– Γεια σας (ήταν ένας άντρας γιατρός που του μίλησα )
– Τι συμβαίνει κύριε σας ακούω.
– Πάλι εσύ εδώ;… (η γιατρός που με είχε εξυπηρετήσει)
– Χρύσα ξέρεις τον κύριο;
– Ναι είχε έρθει τα ξημερώματα της παρασκευής για τον ώμο του και του είπα να πάει για μαγνητική εχθές το απόγευμα, άσε που δεν είχαμε και ορθοπεδικό.
– Μάλιστα… αφού πήγες γιατί είσαι εδώ;(ο γιατρός)
– Ε βασικά δεν πήγα, δεν πονούσα και είπα να μην πάω αλλά σήμερα ξύπνησα και πονούσα.
– Καλά εντάξει, ότι να ναι… και για πες πως συνέβη και έλα να σε εξετάσω να έχουμε μια ακόμη άποψη (αυτός ήταν ορθοπεδικός γύρω στα 50).
Του εξηγώ τέλος πάντων, πάω για τη μαγνητική σε ιδιωτικό νοσοκομείο να την κλείσω αφού στα δημόσια πρέπει να περιμένεις πολύ καιρό(και η Χρύσα αυτό μου είχε πει τότε εγώ δεν το είχα καταλάβει), μετά από ώρα αφού την έκλεισα σε ένα ιδιωτικό πήγα ξανά στον γιατρό του δημοσίου στα επείγοντα να μου πει τι θα κάνω.
– Λοιπόν άκου, εσύ πρέπει να έχεις πάθει σοβαρή ζημιά. Την μαγνητική όταν βγει θα έρθεις να την φέρεις να την δούμε και θα σου πω πως θα κινηθείς. Άμα είναι για χειρουργείο δύσκολα να το κάνεις σε δημόσιο μιας και θέλει πολύ καιρό να κλείσεις ραντεβού. Ελπίζω να σε καλύπτει η ασφάλειά σου η να σου περισσεύουν…
-Δηλαδή είναι στάνταρ χειρουργείο;
-Πρέπει να έχεις μια πάρα πολύ μικρή ρήξη αλλά δεν είναι υποχρεωτικό το χειρουργείο θα πρέπει όμως να τον δυναμώσεις και να μην τον επιβαρύνεις αυτόν τον καιρό.
– Εγώ τώρα δηλαδή ούτε γυμναστική ούτε τίποτα;
– Όχι κάνε καμιά κάμψη ακόμη να διαλύσεις κι άλλο τον ώμο σου και συνέχισε να ξενυχτάς χωρίς να τον ξεκουράζεις (η Χρύσα απάντησε με ειρωνικό ύφος και παιχνιδιάρικο. Φαινόταν ότι με πήγαινε, εννοείται δε θα το άφηνα έτσι).
– Έχει δίκιο, θέλεις ξεκούραση και γενικά μην ταλαιπωρείς τον ώμο σου αυτό τον καιρό και όταν ξεπονέσεις θα πρέπει να αρχίσεις να κάνεις ασκήσεις με λάστιχα…
– Νίκο, εγώ φεύγω τα λέμε.
– Τα λέμε Χρύσα.
– Λοιπόν θα παίρνεις αυτό και όχι το άλλο που σου έδωσε γιατί αυτό είναι πιο δυνατό αλλά μην ανακουφιστείς και δεν έρθεις να φέρεις τις εξετάσεις επειδή δε θα πονάς… κατανοητό;
– Μάλιστα, ευχαριστώ γιατρέ.
– Στο καλό.
Πάω στο πάρκινγκ γρήγορα και πετυχαίνω την Χρύσα να βγαίνει προς τα έξω ενώ εγώ ήμουν με το αμάξι μου.
– Να σου πω Χρύσα είπαμε έ;… θες να σε πετάξω;… με τα πόδια πας;
– Με το λεωφορείο, αλλά όχι, μη σε βάζω σε κόπο.
– Κανένας κόπος, χαρά μου.
– Καλά.
– Ωραίο αμάξι δωράκι από τον μπαμπά; (audi a4 cabriolet μεταχειρισμένο του 2006 φτηνό το είχα πάρει είχε πολλά χιλιόμετρα πάνω του).
– Όχι βέβαια, δουλεύω από 18 χρονών δεν περιμένω κανέναν να με βοηθήσει.
– Σπάνιο αυτό πάντως, ναυτικός είσαι είπες;
– Β πλοίαρχος εμπορικού ναυτικού σε παρακαλώ (με γιατρό μίλαγα, έπρεπε να ανέβω στα μάτια της όπως και να το κάνεις το επίπεδο σπουδών μου δεν πιάνει μία μπροστά στο δικό της αν και η Χρύσα δεν ήταν τέτοιος τύπος δεν της έλεγαν τίποτα αυτά τους χαρακτήρες και τους ανθρώπου κοίταζε).
– Χα, χα… στα καράβια λοιπόν.
– Ναι…
-Γιατί;
-Για πολλούς λόγους…
-Όπως;
-Έχω 4 μικρότερες αδερφές ένα στεγαστικό δάνειο και δουλεύει μόνο ο πατέρας μου πως σου ακούγεται;
-Σπουδαίο και μπράβο σου!
-Εσύ;
-Έναν αδερφό έχω δεν έχουμε στεγαστικό οπότε μην περιμένεις να σε καταλάβω(και χαζογέλασε…).
-Χα χα μια χαρά.
-Ναι… τι έχεις σπουδάσει;
-Την ακαδημία εμπορικού ναυτικού έχω τελειώσει, δεν το λες και πανεπιστήμιο…Άγγελος επί την ευκαιρία…
-Χρύσα χάρηκα!
Μετά από κανένα 10λεπτο και αφού συνεχίσαμε να μιλάμε για άσχετα…
– Εδώ άφησε με όπου μπορείς και σε ευχαριστώ.
– Να σου πω τώρα με τον ώμο και αυτά, αν πάθω τίποτα μην τρέχω μέχρι το νοσοκομείο δε μου δίνεις το κινητό σου να σε συμβουλευτώ αν χρειαστεί;
– Χα, χα… ωραία που τα λες, Άγγελος είπαμε ε;
– Ναι.
– Άντε να στο δώσω, κρίμα είσαι, σε λυπάμαι.
– Να σαι καλά.
Αφού μου το έδωσε…
– Λοιπόν τα λέμε και ξεκουράσου ε;
– Ναι… φυσικά! (αρχίδια )
Εννοείται δεν έχασα καιρό και την επόμενη μέρα κατά της 12 την πήρα τηλέφωνο να βγούμε.
– Ναι.
– Έλα Χρύσα ο Άγγελος είμαι.
– Α τι έγινε πως είναι το χέρι.
– Καλά είναι μωρέ αλλά δε σε πήρα για αυτό.
– Αλλά γιατί;
– Θες να πάμε καμιά βόλτα σήμερα το απόγευμα στο… (της είπα μια μαρίνα με σκάφη να έχω να πω και καμιά μαλακία για την δουλειά μου, όλα τα σκέφτηκα ο γάτος)
– Ξεκούραση δεν είπαμε;
– Δε θα σκάψω, μια βόλτα με τη γιατρό μου θέλω να βγω να με συμβουλέψει.
– Χα, χα… μάλιστα, καλά έλα να με πάρεις 18:00 από το τάδε μέρος.
– Έγινε…τα λέμε.
Πήγα, την πήρα, ξεκινήσαμε να μιλάμε για τις δουλειές μας, τα λεφτά, το ότι μένει με τους γονείς της γιατί είναι στην ειδικότητα , το πολύ διάβασμα που ρίχνει το πως είναι να δουλεύεις στα καράβια μέχρι που το θέμα έπεσε στα σεξουαλικά.
– Και για πες… όλες θα σε κυνηγάνε ε;… με τη δουλειά και αυτά;
– Μπα αντιθέτως (και χτυπάει τηλέφωνο ήταν η Αλίκη μια που πήδαγα). Με συγχωρείς μια στιγμή, ναι;
"Έλα ρε Άγγελε… να έρθω σπίτι να κάτσουμε (πάλι πούτσο ήθελε η ρουφιάνα)"
– Όχι να κάτσεις σπίτι να διαβάσεις, εξεταστική έχεις, πρέπει κάποια στιγμή να το πάρεις το ρημάδι το πτυχίο(27 χρονών και ακόμη σπούδαζε).
"Έλα ρε μωρό τώρα…"
– Σε κλείνω γεια… επίσης δεν είμαι σπίτι.
– Χα, χα… η κοπέλα σου;
– Όχι, η ξαδέρφη μου, έχει φτάσει 27 και ακόμη παλεύει να τελειώσει.
-Κοπέλα δεν έχεις;
-Μπα εσύ;
-Αν έχω κοπέλα χα χα…
-Κατάλαβες τι εννοώ.
-Όχι τίποτα.
-Να σου πω δεν πάμε σπίτι μου για κανένα ποτό να παίξουμε και μπιλιάρδο;
-Έχεις μπιλιάρδο στο σπίτι σου;
-Ναυτικός είμαι όχι γιατρός… ολόκληρη κάβα έχω σπίτι μου…
– Μπα άστο… είπαμε ξεκούραση… 22:00 είναι η ώρα.
– Έλα μωρέ τώρα 9 μήνες δουλεύω να μη χαρώ λίγο τι φοβάσαι;
– Τέλος πάντων αλλά να ξέρεις δεν ξέρω καθόλου μπιλιάρδο…
-Καλύτερα!
-Χα χα γιατί;
-Έτσι το είπα να σε δελεάσω βαριέμαι να παίξω μαζί σου…
-Χα χα σου πέφτω λίγη έ;
-Αντιθέτως.
Πήγαμε σπίτι μου και κάτσαμε στον καναπέ…
– Λέγε τι πίνεις.
– Ότι πιεις κι εσύ.
– Εγώ δεν πίνω γενικά, δεν έχω πολύ εμπειρία, με μπύρα και κανένα κρασί την βγάζω(και αν έχω στεναχώριες ή νεύρα με ουίσκι…).
– Ναυτικός και δεν πίνει;
– Κι όμως ούτε πίνω ούτε καπνίζω, τα ποτά που βλέπεις είναι για την παρέα, εγώ μόνο κρασί πίνω. Έχω ένα καλό, να σου βάλω;
– Με εντυπωσίασες τώρα… για βάλε.
– Λοιπόν γιατί έγινες γιατρός;
– Είναι οι γονείς… μου άρεσε από μικρή που τους έβλεπα άρα κατάλαβες… αλήθεια πως αντέχεις 9 μήνες;
-Μου αρέσει η ανεξαρτησία που έχω λόγω της δουλειάς δεν το αλλάζω αυτό είμαι αυτόνομος δεν μένω και με τους γονείς μου κάτι το οποίο ήθελα από μικρός να σηκωθώ να φύγω…
– Δηλαδή εγώ δεν είμαι ανεξάρτητη και αυτόνομη που μένω με τους δικούς μου;
– Εσύ είσαι άλλο πράγμα δεν συγκρίνεσαι με καμία.
– Ναι ε;… τι εννοείς δηλαδή; (κάνω κίνηση να την φιλήσω και απομακρύνεται και έχω μείνει παγόβουνο).
-Χα χα μήπως βιάζεσαι;… θα απαντήσεις;
-Ε…. εννοώ ότι είσαι γιατρός και προσπαθείς ασχέτως αν ακόμη δεν μπορείς να μείνεις μόνη σου κάποια στιγμή θα μείνεις.
-Η φίλη σου που σε πήρε τηλέφωνο πριν και είπες ότι είναι ξαδέρφη σου δηλαδή δεν προσπαθεί;
-E;
-Άστο… Θα με γυρίσεις σπίτι πέρασε η ώρα!
-Ναι φυσικά…(ρόμπα είχα γίνει)
Στο γυρισμό δεν λέγαμε τίποτα. Είχα φάει γερό κόλλημα κάτι έπρεπε να κάνω, βγάζω το κινητό μου και της δείχνω την κλίση που έλεγε το όνομα της Αλίκης.
-Το όνομα της κοπέλας σου;
-Δεν είναι κοπέλα μου απλώς βγαίνουμε, περίμενε…
-Τι κάνεις ;
-Την παίρνω τηλέφωνο να της πω να το λήξουμε.
-Μας δουλεύεις έτσι;
Και έβαλα ακρόαση…
-Έλα Αλίκη…
-Έλα Άγγελε είσαι σπίτι;
-Όχι δεν είμαι σπίτι θέλω να μου πεις εμείς οι δύο τι έχουμε;
-Τι εννοείς τι έχουμε;
-Πηδιόμαστε ή έχουμε σχέση;
-Πηδιόμαστε… αλλά δεν σε καταλαβαίνω;
-Από σήμερα το σπάμε βαρέθηκα θέλω κάτι σοβαρό…
-Μας δουλεύεις έτσι; Γιατί;
-Έχω πάθει την πλάκα μου με μια γιατρό η οποία είναι για σοβαρά πράγματα και όχι για μαλακίες για αυτό… λοιπόν καληνύχτα Αλίκη(της το έκλεισα στα μούτρα ενώ κοίταζα την Χρύσα και της χαμογέλασα).
-Είσαι παλαβός δεν πας καλά(το είπε η Χρύσα γελώντας).
-Να ξέρεις εγώ δεν πτοούμαι…
-Ναι ε;
-Ναι μην περιμένεις να σε αφήσω έτσι.
-Λοιπόν άσε με εδώ τώρα να πάω σπίτι και ίσως να τα ξανά πούμε ευχαριστώ που με έφερες…ωχ το φουλάρι μου που είναι;
-Δεν ξέρω μάλλον το άφησες σπίτι μου.
-Όχι ρε γαμώτο.
-Καλά δεν έγινε τίποτα έλα μπες να πάμε να το πάρουμε.
Με κοίταξε λίγο περίεργα και μπήκε. Έτρεχα αρκετά να φτάσουμε γρήγορα μετά από κανένα δεκάλεπτο ήμασταν σπίτι. Μπαίνουμε μέσα και το βρίσκει ήταν στον καναπέ…
-Πω είμαι ηλίθια ε…
-Σιγά το πράγμα έλα πάρτο…
-Μου βάζεις λίγο νερό;
-Ναι φυσικά(πάω να περάσω από μπροστά της να πάω στην κουζίνα και μπαίνει μπροστά μου)θα κάνεις άκρη να περάσω;
-Δεν ξέρω να κάνω;(και με κοιτάζει με ένα βλέμμα πολλά υποσχόμενο και παιχνιδιάρικο)
Χωρίς καν να το σκεφτώ ορμάω πάνω της και ξεκινάω να την φιλάω…
Ξεκινάμε λοιπόν να φιλιόμαστε σα να μην υπάρχει αύριο, δεν υπάρχει γυναίκα μέχρι σήμερα που να με ανάβει τόσο όσο η Χρύσα (θυμίζω όπως είπα και στις άλλες ιστορίες μου είμαι 34). Ήταν ο ορισμός της γυναικάρας. Το άγχος με είχε καταβάλει αλλά και η καύλα για να ευχαριστήσω την πιο όμορφη γιατρό. Μετά το χαμούρεμα της έβγαλα την μπλούζα και ασχολήθηκα τουλάχιστον ένα δεκάλεπτο με τα ακαταμάχητα στήθη της συνεχίζοντας να τη φιλάω ενώ την είχα ξαπλώσει στον καναπέ. Στη συνέχεια της έβγαλα το παντελόνι και το κυλοτάκι και πήγα κατευθείαν στο μουνί της. Πιο ξυρισμένο και περιποιημένο μουνάκι δεν υπάρχει, μύριζε τόσο ωραία. Από το γλείψιμο που τις έκανα είχε τρελαθεί. Και αναστέναζε από καύλα.
– Σου αρέσει μωρό μου.
– Ναι μη σταματάς, αχ… χύνω μωρό μου (δεν ήταν τυχαία τα μωρό μου, θα καταλάβετε μετά).
– Τι μουνάκι είναι αυτό που έχεις ρε Χρύσα;
– Σε παρακαλώ… έλα να το κάνουμε.
– Εννοείται αγάπη μου ότι θες (έβαλα καπότα και ξεκίνησα να μπαίνω αργά μέσα της).
– Αχ… μη σταματάς, συνέχισε… (ήμασταν σε ιεραποστολικό και ταυτόχρονα την φίλαγα στο λαιμό και στο στήθος).
– Από την πρώτη μέρα το ήθελα αυτό μωρό μου… (και της έδωσα ένα φιλί).
– Το έχεις… μη σταματάς, αχ, μη σταματάς! Χύνω… μη σταματάς… χύνω Άγγελε.
– Κι εγώ καύλα μου, κι εγώ.
Συνεχίσαμε τα φιλιά και τα χουφτώματα για να μου ξανά σηκωθεί. Κάτι το οποίο έγινε πολύ γρήγορα οπότε πήρα νέα καπότα και την έβαλα στα τέσσερα πάνω στον καναπέ και ξεκίνησα.
– Τώρα θέλω να με σκίσεις, φτάνουν τα χαριτωμένα, να δω και τι άντρας είσαι.
Της χαμογέλασα…
Το χέρι μου με είχε πεθάνει αλλά ζούσα το όνειρο, οπότε κυριολεκτικά ούτε ασχολήθηκα μέχρι και σκαμπίλια με το αριστερό έδινα στα μπουτάκια της.Ενώ η Χρύσα αναστέναζε από καύλα.
-Αχ…ναι.
Την παίρνω την φιλάω και την βάζω να κάτσει πάνω μου.
– Αργά ε… αυτή είναι επικίνδυνη στάση.
– Ναι μωρό μου…
– Τι κάνεις;… τι κάνεις ρε;… τι σου είπα;…
– Σκάσε, τώρα εγώ κάνω κουμάντο, δεν είμαστε στο νοσοκομείο (και τις δίνω ένα φιλί να χαλαρώσει).
– Τι μου κάνεις, αχ, συνέχισε.
– Χύνω Χρύσα, χύνω καύλα μου…
– Κι εγώ…
Κάτσαμε αγκαλιά και μας πήρε ο ύπνος στον καναπέ. Την επόμενη μέρα της ζήτησα να κάνουμε σοβαρή σχέση και όσο πάει.Είχε τις αμφιβολίες της αλλά τέτοια γυναίκα δεν πρόκειται να την άφηνα έτσι οπότε μετά συμφώνησε. Μια σχέση που με άλλαξε σαν άνθρωπο προς το καλύτερο. Την αγάπησα πραγματικά και ήμουν για περίπου 5 χρόνια πιστός κάνοντας πλέον μόνο έρωτα μαζί της μιας και το σεξ δεν μου έλεγε τίποτα… Η μοναδική φορά που κάναμε σεξ ήταν αυτή που ανέφερα(δεν μας έβγαινε να βριζόμαστε ούτε να πηδιόμαστε σκληρά). Ήμασταν τρελά ερωτευμένοι ενώ είχαμε και μια σχέση αγάπης και κατανόησης.Η ζωή μου άλλαξε τελείως μιας και πριν πήγαινα με τη μια και με την άλλη. Μέχρι και τα σκαλιά της εκκλησίας θα είχαμε ανέβει αφού πριν 3 χρόνια ήμασταν αρραβωνιασμένοι. Όλη την κοσμοθεωρία μου άλλαξε αυτή η γυναίκα.
Όσο ήμασταν μαζί όλη η οικογένειά της μου έκανε πόλεμο κανείς τους δεν με πήγαινε(και με το δίκιο τους… θα καταλάβετε στην συνέχεια…) αυτή δεν άκουγε κουβέντα για την Χρύσα ήμουν το καλύτερο παιδί. Τα έδωσε όλα για την σχέση μας η κατανόηση που είχε απλώς δεν περιγράφεται. Καλά οι τσακωμοί(όταν ήμουν Ελλάδα) καθημερινοί και πάντα της ζήταγα συγγνώμη στο τέλος αφού αυτή η γυναίκα ήθελε μόνο το καλό μου και μετά αφού με συγχωρούσε(όπως πάντα) με έπαιρνε αγκαλιά και χαζογελούσε και έλεγε ότι είμαι πολύ παιδάκι καταβάθος και ότι κάνω σαν μωρό.
Αν δεν είχα την Χρύσα αυτά τα 5 χρόνια της ζωής μου(27-31) πιστεύω θα είχα γίνει μεγάλος μαλάκας το πόσο με βελτίωσε σαν άνθρωπο δεν λέγεται. Μέχρι και το γήπεδο έκοψα, έχω να πάω στην Θύρα 7 από τότε που την γνώρισα(μεγάλη μαλακία το γήπεδο κάθομαι τώρα και σκέφτομαι πόσο άρρωστος ήμουν, από 14 χρονών κάθε Κυριακή ήμουν ήμουν μέσα, προγραμμάτιζα τα μπάρκα μου με τέτοιο τρόπο ώστε να πετυχαίνω τα καλά ματς της χρονιάς για τόσο άρρωστος μιλάμε. Αντί να έρχομαι καλοκαίρι Ελλάδα ερχόμουν μέσα στον χειμώνα για να βλέπω super league και τον Ολυμπιακό, γέλαγε ο κόσμος).Μια φορά δοκιμάσαμε και την έπεισα να πάμε στους επισήμους όταν παίζαμε με τον ΠΑΟΚ (που θα πήγαινα την γυναικάρα μου στην πλέμπα μέσα στην Θύρα 7;).Με το που μπήκαμε και άκουσε το πρώτο σύνθημα σηκώθηκε και έφυγε κατευθείαν και εγώ την έπαιρνα από πίσω(εννοείται πως ματς δεν είδα, χάσαμε κιόλας ενώ κοιμήθηκα και στον καναπέ το βράδυ). Εκνευριζόταν ακόμη και όταν τις έκανα δώρα αν δεν είχε γιορτή, γενέθλια ή επέτειο μιας και καταλάβαινε ότι τα λεφτά ζοριζόμουν πολύ και έχανα πολλά πράγματα για να τα βγάζω οπότε δεν ήθελε να με βλέπει να τα χαλώ έτσι χωρίς σοβαρό λόγο.
Ενώ, με ανάγκαζε(στην αρχή) και πηγαίναμε θέατρο για να ξεστραβωθώ, κάτι το οποίο λάτρεψα και στην συνέχεια το καθιερώσαμε.Γενικά κάθε στιγμή ήθελα να είμαι μαζί της την είχα αγαπήσει τόσο πολύ. Καμία γυναίκα δεν μου είχε φερθεί με τόση τρυφερότητα και κατανόηση όπως η Χρύσα.
Είχε τον τραγικό μισθό της νέας γιατρού σε δημόσιο νοσοκομείο(αν νομίζετε ότι οι γιατροί βγάζουν λεφτά είστε γελασμένοι) και την παρακάλαγα να πληρώνω εγώ όλο το ενοίκιο και να βάζουμε μισά μισά μόνο στο ρεύμα και στο νερό αλλά δεν δεχόταν κουβέντα όλα δια δύο στους λογαριασμούς. Το πόσες φορές με μάλωνε αν έκανα και καμία σπατάλη δεν υπήρχε(σιγά την σπατάλη δηλαδή… Της έπαιρνα εκεί και ένα κόσμημα την έβγαζα σε κανένα καλό μαγαζί για φαγητό ή την πήγαινα και μια εκδρομή, που στην τελική η γυναίκα της ζωής μου ήταν και ήξερα ότι τα εκτίμαγε όλα ενώ με περίμενε και 8 με 9 μήνες τον χρόνο μέχρι να ξεμπαρκάρω). Ακόμη και στις διακοπές μας μισά μισά ήθελε να τα βάζουμε, αν δεν ήταν η Χρύσα ακόμη στεγαστικά θα ξεχρέωνα, χάρις αυτήν και τις κατσάδες τις για να μην κάνω περιττά έξοδα, κατάφερα στα 31 και είχα καθαρίσει με δάνειο που ξεκίνησα να ξεχρεώνω στα 18 και κυνήγαγε τον πατέρα μου 20 χρόνια. Ξέχασα και τι σημαίνει να τρως κάθε μέρα από έξω σουβλάκια και πίτσες(εγώ δεν ξέρω να μαγειρεύω). Μαγείρευε αυτή και μάλιστα υπέροχα… Γενικά η Χρύσα σε αυτήν την σχέση τα έκανε όλα εξαιρετικά εγώ ήμουν το πρόβλημα και η δουλειά μου.
Κάθε Κυριακή το είχα καθιερώσει είχα συνεννοηθεί με τον ανθοπώλη και της έστελνα στο σπίτι μας(όταν ταξίδευα και ήμουν μακριά) ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα από το ανθοπωλείο της γειτονίας και αυτή με έπαιρνε στο Skype και έβαζε τα κλάματα.Καλά το πόσο λίγος της έπεφτα δεν χρειάζεται να το αναφέρω καν.H μάνα μου με παρακάλαγε να την παντρευτώ μην την χάσω(λες και έτσι κρατιούνται οι σχέσεις με τον γάμο…). Ενώ ο πατέρας μου και οι κολλητοί μου δεν μπορούσαν να πιστέψουν με τι γυναίκα στολίδι ήμουν και μου λέγανε να μην κάνω καμία μαλακία και φύγει από την ζωή μου. Άνθρωπο κατάφερε να με κάνει μέχρι και βιβλία μου έπαιρνε να διαβάζω στο καράβι(εγώ αν εξαιρέσεις την δουλειά μου που διαβάζω πολύ επειδή χρειάζεται, μου αρέσει και θέλω να βελτιώνομαι δεν διάβαζα τίποτα άλλο, όλες μου οι εμπειρίες οι απόψεις και γενικά οι σκέψεις ήταν βιωματικές.Βιβλίο λογοτεχνικό δεν είχα ανοίξει στην ζωή μου μόνο την ιστορία του Ολυμπιακού στο ποδόσφαιρο, κάτι χάρτες και βιβλία για την δουλειά είχα διαβάσει).
Δύο χρόνια αρραβωνιασμένη την είχα, φοβόμουν μην με πάρει μια μέρα ενώ ταξίδευα και μου πει ’’κουράστηκα να σε περιμένω θέλω να χωρίσουμε’’. Της το είχα υποσχεθεί μόλις θα έφτανα πρώτος καπετάνιος και θα ξεχρέωνα και το κωλό δάνειο, θα την παντρευόμουν και θα μείωνα τα ταξίδια σε 6μηνα. Και αυτή μου έλεγε ότι δεν βιάζεται και να πάρω όσο χρόνο θέλω(τι άλλο θα έλεγε αυτή η γυναίκα τέτοια καρδιά που είχε). Ο μόνος άνθρωπος που με έχει δει να κλαίω δεν είναι οι γονείς μου ούτε οι φίλοι, ήταν η Χρύσα…
Και όλα αυτά που μου πρόσφερε απλόχερα γιατί τα έχασα; Για μια κοκκινομάλλα ξεκωλιάρα Ελληνίδα αεροσυνοδό που γνώρισα όταν γύρναγα από την Ζυρίχη τον Απρίλιο του 2017 μετά από 10μηνο μπάρκο. Ένα επιπόλαιο γαμήσι και η μαλακία που με είχε πιάσει εκείνη την περίοδο με το αυτοκίνητο που είχα παραγγείλει από τον προηγούμενο χρόνο (και όταν γύρισα Ελλάδα είχα πλέον αποκτήσει). Έφτανε για να τινάξει τον γάμο μας που (είχαμε προγραμματίσει) και τα σχέδια μας στον αέρα…
Πως έγινε ξαφνικά τώρα αυτό και την κεράτωσα ενώ ήμουν πιστός 5 χρόνια; Τέλος πάντων από το πουθενά όταν γύρισα τον Απρίλιο του 2017 είχα μια απίστευτη πέραση σε όλες τις γυναίκες, βασικά δεν την είχα εγώ… Αλλά τα 5.000 κυβικά της mustang που έκανα σαν δώρο στον εαυτό μου για τα τόσα χρόνια σκληρής δουλειάς, στερήσεων και απομόνωσης.Όλα αυτά(τις στερήσεις και τα σχετικά) τα έκανα ώστε να μπορέσω να φτάσω πρώτος καπετάνιος και κυρίως να ξεχρεώσω και το δάνειο(το οποίο ξεχρεώθηκε τον Απρίλιο του 2017 όταν έδωσα και την τελευταία δόση του ενώ ταυτόχρονα η ναυτιλιακή εταιρεία που δούλευα μου ανακοίνωσε ότι στο επόμενο ταξίδι θα έμπαινα και με την βούλα σαν πρώτος καπετάνιος ενώ ήμουν μόλις 31 όταν άλλοι συνάδελφοι γίνονται στα 36 και στα 37.)Είχα όλο τον κόσμο στα πόδια μου και μια γυναίκα που με αγάπησε αληθινά, πολύ πριν φτάσω να γίνω καπετάνιος και πάρω ένα κωλοάμαξο.
Βέβαια, η Χρύσα ήταν εξαρχής αρνητική να δώσω τόσα λεφτά για ένα αυτοκίνητο αλλά εγώ την έγραψα κανονικά μιας και πλέον δεν είχα κανένα οικονομικό βάρος επίσης ήθελα επιτέλους να χαρώ και τα λεφτά μου που μέχρι τότε τα χαιρόντουσαν μόνο οι μπάσταρδες οι τράπεζες.Πολύ αγανάκτηση και τρέλα με είχε πιάσει τότε. Ήθελα να ζήσω όλα αυτά που είχα στερηθεί από μικρό παιδί λόγω οικονομικών δυσκολιών που είχε η οικογένειά μου ενώ άρχισα να θεωρώ και κάποια πράγματα δεδομένα…
Τα γάμησα όλα μέσα σε μια νύχτα ενώ το αμάξι είναι το μόνο που μου έμεινε για να θυμάμαι την Χρύσα και αυτήν την υπέροχη περίοδο της ζωής μου που πέρασα μαζί της. Μιας και από τότε που χωρίσαμε έφυγε από το σπίτι που νοικιάζαμε και δεν την έχω ξανά δει από τότε… Δεν την ξανά πλησίασα ποτέ ούτε την έψαξα, ήδη της είχα γαμήσει την ζωή. Χωρίσαμε τόσο άσχημα ούτε να τα θυμάμαι δεν θέλω, τόσο μαλάκας ήμουν που πλήγωσα αυτήν την γυναίκα.
Όσο για τα λεφτά που βγάζω πλέον σαν καπετάνιος; Δεν μου λένε απολύτως τίποτα όπως τα βγάζω έτσι και τα δίνω στις αδερφές μου και στους γονείς μου που τους στηρίζω οικονομικά σε ότι χρειαστούν. Ενώ αρκετά συχνά κάνω και καμιά δωρεά σε κανένα ίδρυμα για σπαστικά παιδιά. Ή παίρνω ρούχα και φαγητά για οικογένειες που δεν έχουν και τα δίνω στην Εκκλησιά(ρευστό στην Εκκλησία δεν δίνω δεν την εμπιστεύομαι και ας πιστεύω στον θεό θεωρώ πως υπάρχουν πολλοί απατεώνες ιερείς που τα κονομάνε οπότε μόνο ρούχα και φαγητό προσφέρω).
Είμαι μονίμως σε μια κατάθλιψη όταν είμαι στην στεριά ενώ βαριέμαι τόσο πολύ όταν κάθομαι οπότε κάνω πολύ μεγάλα μπάρκα απλώς γιατί δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω και η δουλειά μου είναι το μόνο που με τραβάει και μου αρέσει.Η μαλακία είναι ότι έχουν παντρευτεί και όλοι οι φίλοι μου ενώ έχουν κάνει και παιδιά οπότε βρισκόμαστε πολύ λιγότερο σε σχέση με παλιά. Τα λεφτά τα έχω τόσο στα αρχίδια μου! Ακούγεται τρελό εν έτη 2020 ένας Πειραιώτης από φτωχή οικογένεια να λέει αυτήν την κουβέντα αλλά πραγματικά μόλις έχασα την Χρύσα από την ζωή μου κατάλαβα πως τα ρημάδια απλώς λύνουν πολλά προβλήματα δεν φέρνουν την ευτυχία. Εξάλλου 3 μήνες που είμαι Ελλάδα δεν χαλάω σχεδόν τίποτα ενώ τους υπόλοιπους 9 είμαι στο καράβι όπου στην κυριολεξία δεν χαλάω τίποτα(άντε να κατέβω σε κανένα λιμάνι αν τύχει για καμιά μπύρα ή να πηδήξω καμία πουτάνα).
Πραγματικά όταν είμαι Ελλάδα για 3 μήνες(το πολύ) δεν ξέρω πως να γεμίσω τον χρόνο μου, παίρνω το αμάξι και απλώς κόβω βόλτες για ώρες ενώ τα καλοκαίρια(αν είμαι καλοκαίρι Ελλάδα) πηγαίνω διακοπές σε φθηνά ενοικιαζόμενα δωμάτια σε απομακρυσμένα νησιά άγονων γραμμών και χαζεύω την θάλασσα. Δεν κάνω σε καμία περίπτωση την ζωή που είχα ονειρευτεί με την Χρύσα ενώ χαλάω για προσωπική χρήση πολύ λιγότερα από τα λεφτά που βγάζω και το μόνο ακριβό γούστο που έχω είναι το αμάξι μου το οποίο όπως και να το κάνουμε είναι η καύλα μου και ξεχνιέμαι στο τιμόνι για ώρες. Το φαγητό μου περιορίζεται στα fast food και σε καμιά ταβέρνα και οι σπατάλες μου φτάνουν μέχρι το ρεύμα το νερό και το ενοίκιο που πληρώνω(εργένης κανονικός ούτε πολυτέλειες ούτε τίποτα). Κάνω πολύ γυμναστική γιατί με κάνει και χαλαρώνω ενώ που και που παίζω μόνος μπιλιάρδο στο σπίτι μου απλώς επειδή βαριέμαι και δεν έχω τι να κάνω. Μπορεί να πάω και στο θέατρο ή να ακούσω Αδαμαντίδη στα όρθια με το ουίσκι στο χέρι. Εννοείται πως ότι ανέφερα το κάνω συνήθως μόνος μου.
Με τις γυναίκες; Τίποτα σπουδαίο ούτε καν τις κυνηγάω. Που και που πηδιέμαι με καμία όταν είμαι ξέμπαρκος 3 μήνες τον χρόνο(όπως την Ελένη που είχα αναφέρει στο reunion με την οποία τώρα που γύρισα Ελλάδα το σπάσαμε).Αλλά συνήθως επειδή έχω κόψει τις κοινωνικές συναναστροφές και κλείνομαι στον εαυτό μου την βγάζω με καμία πουτάνα ή με χειρωνακτική εργασία… Το πιο extreme που κάνω είναι που τρέχω με το αυτοκίνητο αργά το βράδυ στα Οινόφυτα και στις Εθνικές οδούς βέβαια όλα αυτά που σας λέω κρατάνε ελάχιστα όταν δουλεύεις 9 μήνες τον χρόνο μέσα σε μια λαμαρίνα. Άρα ουσιαστικά η ζωή μου είναι κυρίως η δουλειά μου.
Περιμένω να συμπληρώσω 240 μήνες θαλάσσια υπηρεσία(20 χρόνια στην θάλασσα ουσιαστικά) για να πάρω σύνταξη και να πάω να πάρω κανένα σπιτάκι σε ένα απομονωμένο χωριό ενός άγονου νησιού που έχω ερωτευθεί και επισκέπτομαι τα τελευταία χρόνια(ένα από τα πολλά που πηγαίνω, δεν μου αρέσουν τα νησιά με κόσμο ούτε με πολυτέλειες). Μέχρι στιγμής στα 34 μου έχω 101 μήνες θαλάσσια υπηρεσία… Λογικά με τον ρυθμό που πάω μέχρι τα 50 θα έχω συμπληρώσει τους μήνες για σύνταξη. Δεν βγιάζομαι μου αρέσει η δουλειά μου όσο περίεργο και αν ακούγεται με γεμίζει και με κάνει να νιώθω σημαντικός και ότι προσφέρω.
Δεν θα ξανά γράψω άλλη ιστορία, βαρέθηκα ένα καπρίτσιο ήταν και έφυγε… Καλή συνέχεια σε όλους και καλό καλοκαίρι, με υγεία!
