Όσοι έχετε μπλέξει στο παρελθόν με Ρωσίδα και γενικά πρώην ανατολικό μπλοκ, καταλαβαίνετε αμέσως το θέμα που μαρτυράει ο τίτλος. Και δεν εννοώ να πάτε σε κανένα κολόμπαρο και να πάρετε χορό την πρώτη Ρωσίδα ξανθιά με μεγάλα βυζά. Εννοώ τις νορμάλ ρωσίδες που κυκλοφορούνε στη χώρα μας (ο Θεός να τις κάνει νορμάλ δηλαδή).Πριν από μερικά χρόνια είχα πάει στο party ενός φίλου. Το έκανε βόρεια προάστεια σε πολύ καλό μαγαζάκι. Εκεί λοιπόν σκάει και μια Ρωσίδα φίλη του. Στο τελείως άσχετο και μόνη της. Καρφωνόμασταν περίπου για κανένα μισάωρο. Διακριτικά με κόζαρε, αλλά εγώ την είχα κόψει. Τελικά έπεσα στη παγίδα της. Την πλησιάζω, πιάνουμε το μπλα-μπλα, ανταλάσσουμε τηλέφωνα, βγαίνουμε για καφέ και κάπου εκεί τα φτιάχνουμε και ξεκινάει η φάση.
Τις πρώτες φορές που βγαίναμε λοιπόν, η γκόμενα δεν έκανε ΚΑΝ κίνηση να πληρώσει! Δεν έβαζε καν χέρι στο τσαντάκι. Δεν το κοίταγε καν ρε παιδί μου, λες και το θεωρούσε δεδομένο ότι θα πληρώσω ο μαλάκας! Συν τις άλλοις, ποτέ δεν είχε πει: "γιατί όλο εσύ πληρώνεις?" ή "την άλλη φορά θα πληρώσω εγώ". Τίποτα, στ’@@ της, δεν έτρεχε μία. Μια μέρα μάλιστα είχαμε πάει για μπάνιο παραλία και μου κάνει "Θα πάμε για φαγητό μετά?" Και της λέω "Καλά μωρέ, δεν έχω και τόσο όρεξη. Ε, μαζεύω και λεφτά τελευταία οπότε άστο για άλλη φορά".
Λεφτά είχα λοιπόν (όχι "Λεφτά υπάρχουν", όντως είχα) απλά την δούλευα. Ήθελα να την δοκιμάσω. Προφανώς η καριόλα ήθελε να τις πληρώσω και το φαγητό. Για εκεί πήγαινε η δουλειά. Άμα είχε πληρώσει και κανένα καφέ θα έλεγα "Οκ, πάμε και για φαγητό". Αλλά επειδή το είχε γαμήσει το θέμα, εννοείται ότι κι εγώ είχα ξενερώσει. Φυσικά δεν το έδειχνα, έτσι; Άνετος και κύριος.
Όταν λοιπόν ήρθε η ώρα να καρφώσουμε κανένα γκολάκι, εκεί άρχισα να ψιλιάζομαι που πάει το πράμα. Σκάω μύτη σπίτι της λοιπόν μια μέρα, φασωνόμαστε χοντρά, αλλά μόλις πάω να της βάλω δάχτυλο με κόβει! "Όχι τώρα μου λέει, θέλω να είναι κατάλληλη και ρομαντική η στιγμή". Ρε γαμώ το κερατό μου λέω. Με δουλεύει η κοπέλα ή είναι ότι να ‘ναι; Εν τω μεταξύ από την μέση και πάνω τα έπιανα και τα έγλυφα όλα, στα χαμηλά δεν άφηνε να πάει χέρι. Λες και ήτανε εκπαιδευμένη να αντιστέκεται.
Για να μην τα πολυλογώ, πηγαίνουμε σπίτι μου λοιπόν μετά από λίγες μέρες και της ετοιμάζω ωραία κατάσταση. Φαγητό, σαμπάνιες και τα σχετικά, ατμόσφαιρα, ωραία πράγματα. Ψιλοξηλώθηκα, αλλά λέω "θα γαμήσω, δε πάει στο διάολο". Ε λοιπόν ούτε τότε έκατσε! Γιατί μόλις πηγαίνουμε προς κρεβάτι μεριά μου κάνει και ξεκινάμε την φάση μου λέει: "Ξέρεις κάτι, δεν μπορώ να το κάνω!" "Καλά" της λέω, "μάζευέ τα και σε πάω σπίτι". Κι όποιος είναι την πετάω στο αμάξι κι από τότε δεν την ξανάδα.
Το παραμυθάκι κράτησε συνολικά κάτι λιγότερο από μήνα και πολύ άντεξα. Πάντως τον στόχο της τον πέτυχε. Είχε τον μαλάκα τον "συνοδό" να την βγάζει και να την κερνάει. Καλά πέρασε. Γιατί σου λέει "άμα με γαμήσει θα σηκωθεί και θα φύγει, άρα γιατί να του κάτσω; Θα τον ξεζουμίζω όσο μπορώ" (βλέπεις φίλε αγανακτισμένε, το έχουνε σίγουρο αυτές ότι θα τους φύγουμε).
Λίγο καιρό πιο μετά, ήρθε ένα άλλο παράδειγμα να μου επιβεβαιώσει ότι όντως στις χώρες τους είναι καριόλες. Έβγαινα φιλικά για κάνα μήνα με μία από Ουκρανία. Δεν ψηνόμουνα να κάνω κάτι, απλά βγαίναμε. Ε λοιπόν ούτε αυτή έκανε ποτέ κίνηση να πληρώσει! Τίποτα ρε λέμε. Ούτε ευρώ! Όπου κι αν πηγαίναμε, για καφέ, για ποτό, πάντα πλήρωνε αυτή. Λες και ήμουνα γκόμενός της!
Περιττό να πω λοιπόν ότι μετά από όλα αυτά, έχω πειστεί ότι όλες οι Ρωσίδες και οι λοιπές γκόμενες από τις γύρω χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, είναι ΠΟΥΤΑΝΕΣ με κεφαλαία γράμματα. Κι όποια καριόλα θέλει, ας αφήσει comment να το διαψεύσει. Έχω μέχρι και παράδειγμα γκόμενας που τα είχε με επιχειρηματία για δύο χρόνια, της τα πλήρωνε όλα και δεν του είχε κάτσει ποτέ! (καλός μαλάκας κι αυτός!) Γιατί όπως μας έλεγε "Άμα του κάτσω, τον έχασα". Δηλαδή ρε ξέκωλο δεν είχες δεύτερο βρακί να φορέσεις όταν ήρθες Ελλάδα και κοιτάς να κονομίσεις και να φας καλά;
Τους Έλληνες οι συγκεκριμένες τους βλέπουνε σαν "φιλέτο" για να τους φάνε λεφτά. Μας βλέπουνε σαν λιγούρια, ότι πάμε για να γαμήσουμε και μέχρι εκεί. Το ότι είμαστε πιο…kamaki από τους άλλους λαούς, δεν έχει να κάνει με το DNA, αλλά με το ότι οι Ελληνίδες (και οι Ιταλίδες μαζί) είναι οι πιο δύσκολες παγκοσμίως. Επιβεβαιωμένο αυτό. Γιατί το ποσοστό ζευγαριών στη χώρα μας συγκριτικά με τον πληθυσμό, είναι μονίμως τα τελευταία χρόνια πολύ μικρότερο από τις άλλες χώρες.
Κι όποιος θέλει απόδειξη, ας ανοίξει τις επαφές του κινητού του να μετρήσει τα μπακούρια.
Πηγή: http://ksenerotes.blogspot.com
