ΕΡΩΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΠΕΛΑ ΦΙΛΟΥ

Η ιστορία που θα σας διηγηθώ είναι απόλυτα αληθινή και θα ήθελα να τη μοιραστώ στο διαδίκτυο, διότι πολύ απλά δεν μπορώ να τη μοιραστώ σε δικούς μου ανθρώπους. Με λένε Τάκη είμαι 40 ετών και η ιστορία ξετυλίγεται 9 χρόνια πριν. Με την αποπεράτωση των σπουδών μου στα οικονομικά στην Αθήνα και την ολοκλήρωση της στρατιωτικής μου θητείας έλαβα υποτροφία για μεταπτυχιακό στις Η.Π.Α. Οι σπουδές στην Αμερική κράτησαν δύο περίπου έτη, αλλά αμέσως μπήκα στην αγορά εργασίας σε μια γνωστή αλυσίδα τροφίμων. Μετά από δύο χρόνια εργασίας, παρά το γεγονός ότι οι αμοιβές καθώς και οι προοπτικές εξέλιξης ήταν εξαιρετικές, πήρα τη δύσκολή απόφαση να επιστρέψω στην Ελλάδα έχοντας βρει εκ των προτέρων εργασία στην πατρίδα. Στα 29 μου λοιπόν επιστρέφω Ελλάδα, βρίσκοντας μια καλή δουλειά με καλές απολαβές αλλά με τεράστιο όγκο εργασίας. Δύο χρόνια αργότερα και μετά από πολλή μελέτη αποφασίζω να συστήσω μια εταιρεία εισαγωγής γνωστής εταιρείας ρούχων.Παρά την κρίση του 2008, η εταιρεία πήγαινε από το καλό στο καλύτερο. Μετά από τρία έτη λειτουργίας δέχθηκα πρόταση από έναν επενδυτή να παραχωρήσω το μεγαλύτερο μέρος των μετοχών μου αντί ενός αρκετά υψηλού ποσού και παράλληλα να κρατήσω τη διεύθυνση της εταιρείας με έναν βαρβάτο μισθό. Σκεπτόμενος την κρίση που ερχόταν δέχθηκα και πλέον στα 32 μου μπορούσα ακόμη και να βγω στη σύνταξη, τρόπος του λέγειν. Επιστρέφοντας Ελλάδα, ξαναβρήκα ένα παιδικό μου φίλο το Βαγγέλη και κάναμε αρκετή παρέα. Στην προσωπική μου ζωή δέθηκα με μια σχέση που έκανα με τη Μαρία, εκπαιδευτικός στο επάγγελμα. Πολύ αξιόλογη κοπέλα, κοπέλα για σπίτι που λένε. Σύντομα συγκατοικήσαμε χωρίς όμως να παντρευτούμε. Περνούσαμε υπέροχα μαζί, ταξίδια αθλητικές δραστηριότητες κτλ. Ειδικά όταν πούλησα την εταιρεία έκανα το όνειρο μου πραγματικότητα και αγόρασα ένα μικρό σκάφος. Όλα αρχίζουν όταν ο φίλος μου ο Βαγγέλης βρίσκει μια σύντροφο την Ελπίδα. Η πρώτη μας συνάντηση με άφησε άφωνο. Από τις πιο ωραίες γυναίκες που είχα συναντήσει στη ζωή μου. Ψηλή, μελαχρινή σκουρόχρωμη στο δέρμα, δύο χρόνια μικρότερη μου. Μετά από λίγους μήνες σχέσης αποφάσισαν τα παιδιά να μείνουν μαζί. Όλα πήγαιναν καλά, κάναμε κοινή παρέα, εκδρομές κτλ. Κάποια στιγμή ο φίλος μου έμεινε άνεργος, ευτυχώς μπόρεσα να του βρω δουλειά σε μια εταιρεία φίλου ως διανομέα. Μέσα μου είχε δημιουργηθεί ένας κρυφός πόθος, μια καυτή επιθυμία για την κοπέλα του καλύτερου μου φίλου. Δυστυχώς ο φίλος μου εξαιτίας σοβαρού λάθους στη δουλειά του, έμεινε πάλι άνεργος και τα περιθώρια για να του βρω πάλι δουλειά είχαν στενέψει. Σε μια συνάθροιση που κάναμε προτάθηκε η ιδέα, μάλιστα από την κοπέλα μου, να εργαστεί η Ελπίδα στην εταιρεία που είχα. Ήταν πολύ εύκολο να γίνει, αλλά εξέφρασα κάποιους ενδοιασμούς, γνωρίζοντας μέσα μου ότι δεν έπρεπε να έρθουμε πολύ κοντά οι δυο μας. Κάτι άλλο δε γινόταν και έτσι την προσέλαβα στο λογιστήριο παρότι δεν είχε καμία ανάλογη εμπειρία. Δεν είχαμε ιδιαίτερες επαφές, τυπικές ειδικά στη δουλειά ήταν θα έλεγα. Κάποια στιγμή ανακαλύπτεται ένα σοβαρό λάθος, την κάλεσα μου είπε ότι δεν μπορούσε να τα καταφέρει και έτσι αποφάσισα να τη βάλω στη θέση της γραμματέας μου και να μετακινηθεί η γραμματέας στο λογιστήριο. Αυτό ήταν και το λάθος μου. Από τη στιγμή εκείνη ερχόμενος σε καθημερινή επαφή μαζί της ο πόθος μου για την Ελπίδα μεγάλωνε μέρα τη μέρα. Την ήθελα σαν τρελός αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο στο φίλο μου. Κι όμως όσο κι αν αντιστεκόμουν συνέβη. Ένα απόγευμα είχαμε μείνει στο γραφείο και ξεκίνησε να μου εξομολογείται ότι με το Βαγγέλη δεν τα πάνε καλά, δεν ενδιαφέρεται να βρει δουλειά κτλ. Της εξήγησα ότι οι εποχές είναι δύσκολες κ.α. αλλά μου γύρισε την κουβέντα ότι οι δυναμικοί χαρακτήρες προχωρούν κτλ. Με τα πολλά γύρισε και με φίλησε… Περάσαμε ένα παθιασμένο απόγευμα εκτόνωσης στο γραφείο. Την επόμενη ημέρα, καθότι δεν είχα κοιμηθεί όλο το βράδυ από τις σκέψεις,την κάλεσα στο γραφείο. Μου είπε πως ότι έγινε έγινε και δε χρειάζεται να αλλάξει τίποτα. Οι μέρες περνούσαν και το σκεφτόμουν πολύ… Δεν άργησε να έρθει η δεύτερη φορά και η τρίτη κτλ. Με λίγα λόγια περνούσαμε ατελείωτα παθιασμένα απογεύματα γνωρίζοντας ότι αυτό δεν οδηγεί πουθενά. Κάποια στιγμή οργανώσαμε ένα ταξίδι στο εξωτερικό σε μια έκθεση επίδειξης. Ήθελε να έρθει και η Ελπίδα, η Μαρία δεν μπορούσε λόγω εργασίας και ο Βαγγέλης θα ξεκινούσε σε μια δουλειά. Αυτό ήταν, περάσαμε ένα απίστευτο τριήμερο στο Παρίσι με πραγματικά μόνο σεξ. Δυστυχώς όμως άρχισαν τα παράλογα. Περνώντας από ένα κατάστημα με ακριβές τσάντες μου είπε ”τι ωραία τσάντα΄΄ και της είπα θα σου την έπαιρνα αλλά τι θα πεις στο Βαγγέλη; Αμέσως απάντησε πως θα πω ότι την κέρδισα σε διαγωνισμό, όπως και έγινε. Την αγόρασα, και πήγαμε στο ξενοδοχείο για ατελείωτο σεξ. Το βράδυ βγήκαμε για φαγητό και ξεκίνησε να μου λέει πως αυτή τη ζωή είχε ονειρευτεί, με ακριβά ρούχα και κοσμήματα, σκάφος το καλοκαίρι κτλ. Τότε πραγματικά κατάλαβα πως δεν ήθελε εμένα ως άνθρωπο αλλά τη ζωή που είχα χτίσει και ζούσα. Πληγώθηκα και ήθελα να σταματήσει όλο αυτό. Ευτυχώς σταδιακά σταμάτησε όλο αυτό χωρίς να μάθει κανείς τίποτα, με το Βαγγέλη χώρισε η Ελπίδα κι εγώ συνέχισα τη ζωή μου. Δεν μπορώ να πω ότι το μετάνιωσα απόλυτα, καθώς αν δεν το έκανα θα είχα απωθημένο αλλά η κατάληξη ήταν άσχημη…