Ο Καλύτερος Οργασμός

Από μικρό κοριτσάκι λάτρευα τη μουσική και δεν έχανα ευκαιρία να… τραγουδάω όπου βρισκόμουν, αρκεί να μου το ζητούσε κάποιος.

Όλοι έλεγαν ότι έχω καταπληκτική φωνή και πως έπρεπε να ασχοληθώ επαγγελματικά. 'Έτσι άρχισα να μαθαίνω κιθάρα όταν ήμουν στην τελευταία τάξη του δημοτικού. Τελειώνοντας το λύκειο ήμουν αρκετά καλή κιθαρίστρια, αλλά η μεγάλη μου αγάπη ήταν πάντα το τραγούδι.

Η φωνή μου είχε κάνει πολλούς να πάθουν την πλάκα τους και μια φορά μάλιστα σε κάποια συντροφιά ήταν ένας τύπος που μου πρότεινε να με πάει σε μια δισκογραφική εταιρία που εργαζόταν και ο ίδιος. Έψαχναν είπε, για καινούριες φωνές. Μόνο που ήταν για λαϊκά και εγώ δεν γούσταρα. Είχα βέβαια φιλοδοξίες να κάνω καριέρα στο τραγούδι αλλά η μεγάλη μου αγάπη ήταν η ροκ και η τζαζ. Αν έκανα κάποια παραχώρηση, αυτή θα αφορούσε την ποπ ή έστω την ελαφρά ηλεκτρική μουσική.

Την έψαχνα λοιπόν από μόνη μου, όμως όλοι οι γνωστοί μου ή δεν ήξεραν κανένα όργανο, ή έπαιζαν μόνο κιθάρα. Τι σκατά συγκρότημα θα κάναμε μόνο με κιθάρες; Αφήστε που και όσους ήξερα να ασχολούνται με τη μουσική, έπαιζαν μόνο τα απλά σουξεδάκια της εποχής ή τα παλιά κλασικά κομμάτια, της ποπ κυρίως. Αφού λοιπόν θα κάναμε δικό μας συγκρότημα, δεν θα έπρεπε πρώτα από όλα να την βρίσκουμε οι ίδιοι, μεταξύ μας, και μετά να διασκεδάζουμε τον κόσμο; '

Όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο πίστεψα ότι θα έβρισκα ανθρώπους με κοινά γούστα και θα φτιάχναμε κάποιο σχήμα, αν όχι για να προχωρήσουμε σε επαγγελματική καριέρα τουλάχιστον να κάνουμε το κέφι μας και να περνάμε καλά. Δυστυχώς και εκεί τα ίδια βρήκα. Δηλαδή, δεν πιστεύω ότι δεν θα υπήρχαν άλλοι σαν κι εμένα, ίσως να ήταν η δική μου μόνιμη γκαντεμιά που δεν μπόρεσα να τους γνωρίσω και να έρθω σε επαφή μαζί τους. Είχα όμως πολύ διάβασμα στην αρχή και έτσι για αρκετό καιρό δεν με απασχόλησε καθόλου αυτό το ζήτημα.

Ήταν λίγο πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων που είδα μια αγγελία καρφιτσωμένη σε έναν πίνακα ανακοινώσεων της σχολής. Ζητούσαν κάποιον ή κάποια που να παίζει κιθάρα βέβαια, αλλά πάνω από όλα να τραγουδάει και να θέλει να συμμετέχει σε ένα τζαζ-ροκ σχήμα. Από κάτω έγραφε ένα τηλέφωνο. Αντί να αντιγράψω το νούμερο, όπως θα έκανε οποιοσδήποτε άλλος στη θέση μου, ξεκόλλησα το χαρτάκι και το πήρα μαζί μου.

Το ίδιο απόγευμα τηλεφώνησα. Μου απάντησε ένας νεαρός και μου είπε αν ήθελα να περνούσα από την αποθήκη που είχαν νοικιασμένη και την είχαν μετατρέψει σε πρόχειρο στούντιο νια να με δοκιμάσουν. Αν τους έκανα θα γινόμουν μέλος του συγκροτήματος, στο οποίο ακόμα δεν είχαν βρει το κατάλληλο όνομα. Την συμφωνημένη ώρα πήγα στη διεύθυνση που μου είχαν δώσει. Κτύπησα το κουδούνι και μου άνοιξε ένας ψηλός νεαρός, ψηλότερος από μένα, με τα μαλλιά του δεμένα αλογοουρά και κρατούσε στα χέρια του μια ηλεκτρική κιθάρα.

– «Η Μαρίνα!», διαπίστωσε περισσότερο παρά ρώτησε. «Πέρασε μέσα».

Μπήκα και ο χώρος μου άρεσε αμέσως, από την πρώτη στιγμή. Είχαν φτιάξει και μια μικρή εξέδρα, σαν σκηνή, με ντραμς στο κέντρο, μερικούς ενισχυτές τριγύρω και ένα δυο μικρόφωνα μπροστά-μπροστά. Σε έναν ξεχαρβαλωμένο καναπέ και δυο παλιές πολυθρόνες ήταν αραχτοί άλλοι δυο νεαροί και μια λεπτοκαμωμένη κοπελίτσα, με μακριά μαύρα μαλλιά. Ήταν ντυμένοι όλοι με μαύρα δερμάτινα μπουφάν και τζιν παντελόνια. Συστηθήκαμε και μου είπαν, εκτός τα ονόματα και τι όργανα έπαιζαν. Αυτός στην αριστερή πολυθρόνα έπαιζε μπάσο, η γκόμενα στον καναπέ πλήκτρα και ο τρίτος στην άλλη πολυθρόνα, σαξόφωνο.

– «Ούτε ντράμερ υπάρχει στο συγκρότημα;» ρώτησα τότε.

– «Πως δεν υπάρχει!», αποκρίθηκε ο ψηλός. «Ο Δημήτρης, που είναι και ο επικεφαλής του σχήματος. Από αυτόν ξεκίνησαν όλα. Θα έρθει από στιγμή σε στιγμή, αυτόν περιμένουμε για να ξεκινήσουμε την πρόβα μας. Έτσι θα δούμε στην πράξη τι αξίζεις από φωνή και κατά πόσο ξέρεις να παίζεις την κιθάρα που έλεγες στο τηλέφωνο. Αλλά πιο σημαντικό από όλα είναι η σκηνική σου παρουσία».

Τότε θυμήθηκα ότι δεν είχα φέρει μαζί μου την κιθάρα μου, γιατί είχα σκεφτεί πρώτα να μιλήσω μαζί τους. Τους το είπα και μου έδειξαν μια θήκη κιθάρας στηριγμένη όρθια στη γωνία. Πήγα την άνοιξα και είδα ένα πανάκριβο καταπληκτικό όργανο που ούτε στα όνειρα μου δεν είχα φανταστεί. Χάζευα ακόμα εκείνο το κομμάτι τέχνης που κρατούσα στα χέρια μου, όταν άνοιξε η πόρτα με πάταγο και μπήκε με φούρια ένας εκπληκτικά όμορφος και γεροδεμένος νεαρός με πυκνά, φουντωτά σαν θάμνο, μαλλιά. Ήταν ο Δημήτρης, ο εμπνευστής, ο αρχηγός και ο ντραμίστας του συγκροτήματος. Μας σύστησαν, αλλά πριν προλάβω να πω οτιδήποτε, μου πέταξε ένα ξερό «Γεια!», τράβηξε τον ψηλό από το μανίκι, του ψιθύρισε κάτι στο αφτί και έτρεξε βιαστικός στην τουαλέτα. Ο ψηλός επέστρεψε κοντά μας, με κτύπησε στην πλάτη και μου είπε ότι όλα κανονίστηκαν.

– «Από αυτή τη στιγμή είσαι μέλος του σχήματος και οφείλεις να σκεφτείς και εσύ κάποιο όνομα για όταν αρχίσουμε να παίζουμε λάιβ».

– «Μα πώς;», απόρησα με το δίκιο μου. «Έτσι; Χωρίς καν να με ακούσετε να παίζω; Κι αν δεν σας κάνω;»

– «Άμα σου λέω ότι η δουλειά έκλεισε, έκλεισε!», επανέλαβε ο ψηλός. «Σε γουστάρει ο Δημήτρης και όλα τα άλλα δεν έχουν σημασία. Αυτός κάνει κουμάντο εδώ!»

– «Αρκεί φυσικά να αντέχει ο κώλος σου», πετάχτηκε τότε η γκομενίτσα και όλοι έσκασαν στα γέλια, εκτός από εμένα που δεν καταλάβαινα γρι, από ό,τι έλεγαν.

Ο Δημήτρης βγήκε από την τουαλέτα, ανέβηκε κατευθείαν στην εξεδρούλα, κάθισε πίσω από τα ντραμς και άρχισε να κτυπάει τις μπαγκέτες μεταξύ τους, σα να έδινε το σύνθημα για την εκκίνηση. Όλοι πετάχτηκαν πάνω, άρπαξαν τα όργανα τους και έτρεξαν στις θέσεις τους. Τους ακολούθησα με την καινούρια κιθάρα στο χέρι μου. Συνδέσαμε τα καλώδια και τους ενισχυτές και ήμασταν έτοιμοι. Τα ντραμς έδωσαν το ρυθμό και άρχισαν να παίζουν. Το κομμάτι ήταν γνωστό και δειλά-δειλά στην αρχή μπήκα κι εγώ μέσα. Τελειώσαμε την πρώτη μελωδία και ξεκινήσαμε δεύτερη. Δυο ώρες αργότερα σταματήσαμε κι οι άλλοι έφυγαν αμέσως λες και τους κυνηγούσε δεν ξέρω κι εγώ τι! Ένας-ένας, φεύγοντας, με χτυπούσε χαϊδευτικά στον ώμο και μου έδινε συγχαρητήρια για το παίξιμο μου. Μόνο η γκόμενα με κτύπησε στον πισινό και μου έκλεισε πονηρά το μάτι.

Έμεινα μόνη με τον Δημήτρη. Με ρώτησε διάφορα κτυπώντας συνεχώς σιγανά τα τύμπανα του, σχεδόν χωρίς να με κοιτάει. Του απαντούσα όσο πιο απλά και ευθεία μπορούσα. Στο τέλος σηκώθηκε, ήρθε κοντά μου κι έκοψε μια βόλτα γύρω μου κοιτώντας με εξονυχιστικά. Να πω ότι δεν τα έχασα θα ήταν ψέματα. Όταν μάλιστα στάθηκε πίσω μου και μου έδωσε μια στον κώλο, κοκκίνισα σαν παντζάρι και έχασα ολωσδιόλου τη μιλιά μου. Εκείνος συνέχισε σα να μην έτρεχε μία, χάιδεψε και πασπάτεψε τα κωλομέρια μου πάνω από το παντελόνι μου και σφύριξε επιδοκιμαστικά, με θαυμασμό. Ήρθε μπροστά μου, ακούμπησε τα χέρια του στους ώμους μου και τα πίεσε προς τα κάτω. Με ανάγκασε να γονατίσω μπροστά του, έλυσε τη ζώνη στη μέση του και ξεκούμπωσε το παντελόνι του.

Με μια απότομη κίνηση το κατέβασε μαζί με το εσώρουχο του και ένα τεράστιο, απίστευτα χοντρό καυλί πετάχτηκε στα μούτρα μου. Τίναξε τη λεκάνη του προς τα εμπρός και το κατακόκκινο πουτσοκέφαλο με κτύπησε στο μάγουλο. Δεν έκανα καμία κίνηση, όχι πως δεν το ήθελα, και εκείνος άρχισε να τρίβει την ψωλάρα του στο πρόσωπο μου και να την πιέζει στα χείλη μου. Άπλωσα το χέρι μου και την έπιασα. Την έσφιξα στην παλάμη μου και άρχισα να την κουνάω πάνω-κάτω. Βόγκηξε σιγανά και κούνησε τη λεκάνη του στο ρυθμό της μαλακίας που του βαρούσα. Άνοιξα το στόμα μου και πέταξα τη γλώσσα μου στο πρησμένο του πουτσοκέφαλο. Το έγλυψα καλά-καλά και το πιπίλησα με όρεξη. Έσυρα τη γλώσσα μου μέχρι την βάση του χοντρού κορμού του πούτσου του και μπούκωσα τα χείλη μου με τα βαριά του αρχίδια. Ακολούθησα την αντίστροφη πορεία και κάρφωσα το καυλί του στο λαρύγγι μου. Το κράτησα εκεί και άρχισα να ανεβοκατεβάζω το κεφάλι μου πάνω του.

Τον ρουφούσα με διαβολεμένο κέφι και θα τον έκανα να χύσει σύντομα στο στόμα μου αν δεν προλάβαινε σ ίδιος να τραβηχτεί την κατάλληλη στιγμή. Με άρπαξε απότομα και με γύρισε αλλιώς. Ήρθε πίσω μου και κατέβασε το εφαρμοστό παντελόνι που φορούσα. Με τα δόντια του άρπαξε το κιλοτάκι μου και το τράβηξε προς τα κάτω. Άνοιξε τα μπούτια μου και εγώ ανασήκωσα το κωλαράκι μου, τουρλώνοντας το προς το μέρος του όσο περισσότερο μπορούσα. Στάθηκε γονατιστός πίσω μου και ξάπλωσε την ψωλάρα του στο χώρισμα ανάμεσα στα κωλομέρια μου. Την έτριψε δυνατά εκεί για λίγο και μετά άρχισε να τον κοπανάει στα κωλομάγουλά μου σα να έπαιζε ντραμς. Κουνούσα το κωλαράκι μου πέρα δώθε και αναστέναζα καυλωμένη.

Όταν βαρέθηκε αυτό το παιχνίδι, ή όταν η καύλα του ξεπέρασε κάθε όριο, ακούμπησε το φουσκωμένο καυλί του στην κωλοτρυπίδα μου. Το πίεσε δυνατά στον σφιγκτήρα μου και έσπρωξε τη λεκάνη του με δύναμη μπροστά. Το κάρφωσε ολόκληρο στον πάτο μου και τα αρχίδια του κτύπησαν βαριά στα μουσκεμένα μου μουνόχειλα. Ούρλιαξα από το άγριο τσούξιμο που μου προξένησε η απότομη και βίαιη εισβολή. Άρχισε να μπαινοβγαίνει ορμητικά πίσω μου και να ξεσκίζει τη σούφρα μου σε κάθε σπρώξιμο. Ο αρχικός πόνος υποχώρησε γρήγορα και έμεινε μόνο η ηδονή. Ο κόλπος μου είχε πάρει φωτιά από την πολλή καύλα και δυνατές συσπάσεις με συγκλόνιζαν. Έχωσα το χέρι μου ανάμεσα στα σκέλια μου, και έτριψα την κλειτορίδα και τα μουνόχειλα μου στο ρυθμό που με γαμούσε. Έβαλε τα χέρια του στους ώμους μου και με τραβούσε προς το μέρος του κάθε φορά που έσπρωχνε την ψωλή του βαθιά μέσα μου.

Άφησε ένα άγριο ουρλιαχτό θριάμβου και έχυσε. Η στενόμακρη κωλοτρυπίδα μου πλημμύρισε στο πλούσιο καυτό ψωλόχυμα και έλουσα με τα χύσια μου την παλάμη μου. Το καυλί του όμως δεν μαλάκωσε καθόλου και συνέχισε να το σπρώχνει στον κώλο μου με τον ίδιο ακούραστο ρυθμό. Μόνον όταν έχυσε ξανά το έβγαλε αργά από τη σούφρα μου και ύστερα με περιποιήθηκε δεόντως με τις κατάλληλες αλοιφές για να ανακουφίσει τον πόνο που ο ίδιος μου είχε προκαλέσει.

– «Γαμάς όπως παίζεις ντραμς», του είπα τότε. «Δυνατά και άγρια!»

– «Έτσι τα απολαμβάνω καλύτερα και τα δύο», απάντησε χαμογελώντας. «Μήπως δεν σου άρεσε;»

– «Κάθε άλλο!», αποκρίθηκα και τον φίλησα απαλά στα χείλη.

Ρούφηξε τη γλώσσα μου διψασμένος και μου έβαλε κωλοδάκτυλο. Καύλωσα αμέσως και του είπα ναζιάρικα:

– «Μόνο που το καημένο το μουνάκι μου έμεινε παραπονεμένο. Θέλει κι αυτό να νιώσει όλο το μήκος της ψωλάρας σου».

Χαμογέλασε αυτάρεσκα, έσπρωξε το δάκτυλο του πιο βαθιά στην κωλοτρυπίδα μου και είπε πονηρά:

– «Όταν χορτάσω την κωλάρα σου θα δούμε τι θα κάνουμε και με το μουνάκι σου. Από ότι μπορώ να κρίνω όμως, θα μείνει παραπονεμένο για αρκετό καιρό ακόμα. Εκτός αν αναλάβει κανένας άλλος να το παρηγορήσει. Εγώ πάντως έχω αλλού το μυαλό μου…»

Και για να μου το κάνει πιο σαφές, σκάλισε την στενή τρυπούλα του κώλου μου με το χοντρό του δάκτυλο. Τον δάγκωσα στο λαιμό και τον παρέσυρα στον καναπέ. Ξάπλωσα ανάσκελα και σήκωσα ψηλά τα πόδια μου. Ξανακάρφωσε τον πούτσο του στην σούφρα μου και με γάμησε πιο αργά αυτή τη φορά. Ύστερα από τρεις ακόμα πρόβες γίναμε και γαμό τα συγκροτήματα. Βρήκαμε και ένα γαμιστερό όνομα αλλά μην περιμένετε να σας το πω. Είμαι όμως σίγουρη ότι μόλις βγάλουμε δίσκο θα τρέξετε όλοι να τον αγοράσετε γιατί θα σας ξετρελάνει.

error: