Η ακόλουθη ιστορία είναι προϊόν φαντασίας και μυθοπλασίας. Όλοι οι χαρακτήρες που παρουσιάζονται δεν υπάρχουν και αποτελούν μέρος της πλοκής.
Επίσης, όλοι οι χαρακτήρες που αναφέρονται σε ερωτικές περιγραφές, παρουσιάζονται ως ενήλικες άνω των 18 ετών.
Η πλοκή της ιστορίας όσο και οτιδήποτε παρουσιάζει, είναι φαντασία και δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Εγώ, η συγγραφέας Μαρίνα Σελετίδη, δεν βλεπω ούτε θέλω την Κοινωνία και τα μέλη της, να λειτουργήσει ποτέ έτσι, όσων αφορά τις περιγραφές των σεξουαλικων/ερωτικων σκηνών. Είναι καθαρά εξερεύνηση της φανταστικής και πάντα μη-πραγματικής πλευράς μας.
Τέλος και πιο σημαντικό, η ακόλουθη ιστορία απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο σε άτομα ΑΝΩ ΤΩΝ 18 ΕΤΩΝ.
Η Λίνα ζούσε στην Αθήνα, από όταν ήταν φοιτήτρια Γραφιστικής. Πλέον ήταν 27 ετών και εργαζόταν σε μια μικρή διαφημιστική εταιρεία, σχεδιάζοντας αφίσες και φυλλάδια προϊόντων για τους πελάτες της συγκεκριμένης εταιρείας.
Καταγόταν από την Σύρο και, παρά το ότι αγαπούσε το νησί της, όπου μεγάλωσε, δεν μπορούσε να ζήσει μακριά από την Αθήνα. Εκεί ήταν η ζωή της, η δουλειά της, οι φίλοι της, οι κύκλοι της. Λάτρευε την ζωή της εκεί: ευχάριστη δουλειά, μέρη για βόλτες και καφέ, πάρκα για ποδηλασία και τρέξιμο με την κολλητή της την Ελένη και τα πρωινά των Σαββατοκύριακων και, φυσικά, την ξέφρενη νυχτερινή ζωή. Ειδικά την νυχτερινή ζωή! Ήταν ελεύθερη, μετά τον χωρισμό της με τον Πέτρο, εδώ και ενάμιση χρόνο. Για περίπου τρεις μήνες μετά τον χωρισμό, μαζί την Ελένη και τις άλλες κοπέλες στην παρέα της, σάρωναν τα νυχτομάγαζα. Διασκέδαζε με την ψυχή της, χορεύοντας και απολαμβάνοντας τα βλέμματα των αντρών, αλλά και αρκετών γυναικών, επίσης γύρω της. Εμφανισιακά ήταν γλυκιά κοπέλα. Σίγουρα δεν είχε “τέλειες” αναλογίες οι οποίες σήμερα θεωρούνται “υπέροχες”, αλλά δεν μειονεκτούσε σε “κατακτήσεις”. Μπορούσε να ξυπνήσει μετά από μια παθιασμένη νύχτα δίπλα στους περισσότερους άντρες (κάποιες φορές και γυναίκες) όπου θα έβαζε στο μάτι της. Ήταν γύρω στο 1.65 και, αν και δεν είχε (ούτε την διέφερε να έχει) λεπτό και γυμνασμενο σώμα, είχε πιασίματα εκεί που μετρούσε: στο στήθος, στην χυμώδης περιφέρεια της και στους γλουτούς της.
Τα μαλλιά της ήταν μακριά λίγο πιο κάτω από τους ώμους, σγουρά και καστανά. Τα μάτια της, επίσης καστανά, με μια ευφυΐα και σπιρταδα να αντανακλά πιο έντονα μέσω των βοηθητικών γυαλιών που φορούσε, δινότας της έναν αέρα στοχαστή.
Όπως ήδη ανέφερα, για τρεις μήνες η Λίνα ζούσε έντονα και αχαλίνωτα, λες και ένα βάθη προαίσθημα την προειδοποιούσε να χαρεί την ζωή της πριν όλα τελειώσουν. Ήταν τότε που δοκίμασε τρίο με δύο συνομηλίκους της, ο ένας φίλος του πρώην της και ο άλλος ένα παιδί που εργαζόταν σε ένα μπουγάτσάδικο κοντά στην περιοχή της εταιρείας της και κατά καιρούς σταματούσε εκεί για καφέ και κολατσιό τα μεσημέρια. Αν και δεν μπόρεσαν να κάνουν οι τρεις τους πολλα κατά την παθιασμένη διάρκεια του τρίο, διότι ότι έγινε, πήρε μέρος στις τουαλέτες του κλαμπ όπου συναντήθηκαν, η Λίνα το απόλαυσε.
Μετά τους ξέφρενους τρείς μήνες, η Λίνα αποφάσισε να συγκεντρώσει την ενέργεια της στην δουλειά της και στον εαυτό της, μην έχοντας κάνει οτιδήποτε ερωτικό για λίγο περισσότερο από έναν χρόνο.
Και η ζωή της κυλούσε ειρηνικά, γαλήνια, χωρίς εντάσεις και εκπλήξεις, απολαμβάνοντας την καθημερινότητα της: Δουλειά και χαλαρές βόλτες με τις φίλες της.
Ήταν τέλη Μαίου και η Αθήνα ετοιμαζόταν για ένα ακόμα αποπνικτικό καλοκαίρι. Αρκετοί μιλούσαν για το λιώσιμο των πάγων αλλά όταν η Λίνα το άκουγε αυτό, γελούσε και έλεγε στον εαυτό της “Καλά! Θα πεθάνουμε από την ζέστη πριν προλάβουν οι πάγοι να μας πνίξουν”. Σύντομα η Λίνα θα μάθαινε ότι κανείς δεν είχε δίκιο. Δεν θα πεθαίναμε ούτε από το λιώσιμο των πάγων ούτε από την ζέστη.
Μεσημέρι γύρω στις 15:00 και η Λίνα μόλις είχε επιστρέψει σπίτι ύστερα από μια γεμάτη μέρα στην δουλειά. Ανυπομονώντας έβγαλε την λεπτή της λευκή μπλούζα και το σουτιέν της και χάιδεψε την επιδερμίδα της πάνω και ανάμεσα από τα γεμάτα στήθη της, ανακουφίζοντας τον εαυτό της από την ζέστη και την αίσθηση του ιδρώτα στο κορμί της. Πήγε στην κουζίνα, άνοιξε το ψυγείο αρπάζοντας ένα κουτί χυμό πορτοκαλιού, πίνοντας το χωρίς ποτήρι. Στάθηκε με το ένα χέρι στηριζόμενη στην πόρτα του ψυγείου, καλωσορίζοντας την δροσιά που έστελνε η συσκευή πάνω στο γυμνό της δέρμα, ενώ είχε τεντωθεί προς το πίσω απολαμβάνοντας τον χυμό που κυλούσε στο στόμα της. Ήταν μια αισθησιακή σκηνή, αν μπορούσε να δει τον εαυτό της όπως θα μπορούσαμε να την φανταστούμε εμείς: με τα αισθησιακά της στήθη να πάλλονται με κάθε γουλιά χυμού που κατάπινε, μια σταγόνα του οποίου έσταξε απαλά από τα χείλη της και διέτρεξε την καμπύλη του στέρνου της ως την χυμώδης μέση της.
Όταν τελείωσε, επέστρεψε το κουτί με τον υπόλοιπο χυμό στο ψυγείο και πήγε στο σαλόνι. Έλυσε τα μαλλιά της που τα είχε πιασμένα χαλαρά αλλά ψηλά στην κορφή του κεφαλιού της και ξεκουμπωσε το τζιν παντελόνι της και έβγαλε τα σνικερ παπούτσια της. Ξάπλωσε στον καναπέ μόνο με το λευκό κιλοτάκι της. Άφησε το σώμα της να παραδωθεί στην παρηγορητική αγκαλιά του καναπέ της και χαλάρωσε, προσπαθώντας να αποτινάξει την ένταση της ημέρας μέχρι τώρα και να προετοιμαστεί για ένα ακόλουθο ήρεμο απόγευμα και ένα ακόμα πιο χαλαρωτικό βράδυ στο σπίτι.
Ξαφνικά ένοιωσε την γνωστή φούντωση να σιγοκαιει στο στήθος της, μετά να εξαπλώνεται στην κοιλιά της και τέλος, καταλήγοντας ανάμεσα στα πόδια της, προκαλώντας το πολυπόθητο σημείο της θηλυκότητας της να αρχίζει να μουσκευει με έντονο ρυθμο.
“Ουφ….” άφησε την αναπνοή της να ξεφυσά και είπε μονολογώντας ψιθυριστά:
“Πόσος καιρός δίχως έρωτα…;”.
Όπως είδαμε, η Λίνα είχε συνειδητά παρατήσει την ερωτική της ζωή και στο μεγαλύτερο μέρος της καθημερινότητας της δεν το σκεφτόταν, όμως κάτι στιγμές σαν αυτή, όπου η δίψα της για ηδονή, την επισκεπτόταν, ακριβώς σαν όλες τις άλλες βιολογικές της ανάγκες, τότε αποζητούσε να έχει ανθρώπινη επαφή με άλλους ανθρώπους.
Δίχως να σκεφτεί καν, ανακλαστικά άρχισε να αγγίζει αισθησιακα τα στήθη της, κάνοντας τις θηλές της να μουδιάσουν από απόλαυση και κατέληξε να χαϊδεύει το αιδοίο της απολαυστικά. Είχε περάσει καιρός δίχως να το ξυρίσει και οι απαλές, μουσκεμενες τρίχες της την ενοχλούσαν, καθώς για αρκετό καιρό είχε συνηθίσει δίχως εκείνες. Όμως κατάφερε να τελειώσει σε ένα κρεσεντο χρωμάτων και ηδονών που κατέκλυσαν την σκέψη της καθώς ο χείμαρρος των γλυκών της υγρών μουσκεψαν τον καναπέ και τα λεπτα σαν γλυπτό δάκτυλα της.
Μετά τον οργασμό της, παρέμεινε ξαπλωμένη στον καναπέ, αφήνοντας τον εαυτό της να παρασυρθεί στα κύματα ενός γλυκού ύπνου, δίχως καν να προλάβει να φτιάξει το κιλοτάκι της, έχοντας το παραμερισμενο στο πλάι, αφήνοντας εκτεθειμένο το διψασμένο αιδοίο της στο χάδι της δροσιάς του χώρου, ύστερα από την καυτή του έξαψη.
Ξύπνησε από τον ήχο του κινητού της. Κοίταξε γύρω της σαν χαμένη καθώς δεν είχε προλάβει να διώξει εντελώς τον ύπνο από το βλέμμα της. Άπλωσε το χέρι της άγαρμπα στο τραπέζακι δίπλα από τον καναπέ, καθως προσπαθούσε να σηκωθεί καθιστή. Η αναγνώριση της κλήσης έγραφε: “Μαμά”.
Απάντησε με χαρούμενη αλλά νυσταγμενη φωνή:
-“Γεια σου, μαμά” είπε.
Δεν είχαν μιλήσει από χτες και ήταν ευχάριστη έκπληξη για την Λίνα να ακούσει την φωνή της κυρας Σοφίας, της μητέρας της.
-“Λίνα!” η μητέρα της ακούστηκε ανήσυχη. Συνήθως τα πρώτα λόγια της στο τηλέφωνο ήταν: “Αγάπη μου”, “Παιδί μου”, “Καλό μου”, “Κοριτσάκι μου”. Τώρα όμως, μια φωνή με παγωμένη ένταση άγχους, έλεγε απλά: “Λίνα!”.
-“Μαμά;” ρώτησε η Λίνα, περίεργη αλλά φοβούμενη να μάθει γιατί η μητέρα της ακουγόταν έτσι.
-“Που είσαι;”
-“Σπίτι. Τι συμβαίνει;”
-“Δεν έχω καταλάβει πολλά. Άνοιξε την τηλεόραση” είπε επιτακτικά η μητέρα της, ως μόνο μια μάνα μπορεί να είναι επιτακτική απέναντι προς το παιδί της, κάνοντας ότι μπορεί για να το προστατέψει.
Η Λίνα κοίταξε δεξιά και αριστερά για το τηλεκοντρόλ, ενώ τα κάστανα μαλλιά της έπεφταν σε κάποια μέρη του προσώπου της. Συνειδητοποίησε ότι το λευκό και μουσκεμενο κιλοτάκι της ήταν ακόμα παραμερισμενο και το αιδοίο της σε πλήρη θέα και το επανέφερε ξανά στη θέση του καλύπτοντας το ξανά, ενώ βρήκε ταυτόχρονα το κοντρόλ.
-Μισο λεπτό, μαμά…” ειπε και πίεσε το κόκκινο πλήκτρο. Η τηλεόραση άνοιξε και έδειχνε δελτίο ειδήσεων.
“Σε ποιο κανάλι;” η Λίνα ρώτησε την μητέρα της.
-“Σε όλα. Το δείχνουν όλα! Σε παρακαλώ, έλα σπίτι!” είπε έντονα η κυρά Σοφία και ακουγόταν τρομακτικα λες και προσπαθούσε να κρατηθεί για να μην κλάψει.
Η Λίνα επικέντρωσε την προσοχή της στο δελτίο ειδήσεων.
Η δημοσιογράφος που παρουσιαζε το δελτίο μιλούσε με κάποιον δημοσιογραφικό ανταποκριτή στο Λονδίνο.
Η συζήτηση πήγαινε έτσι ακριβώς:
-“Γιώργο” έλεγε η παρουσιάστρια των ειδήσεων “δηλαδή έρχεται στην Γη σε 72 ώρες; Τρεις μέρε, δηλαδή”
-“Ναι, Τζέλα, όλες οι επίσημες πηγές αναφέρουν ότι θα επέλθει η σύγκρουση σε 72 ώρες. Δεν υπάρχουν αναφορές για κάποια λύση μέχρι τώρα, από πλευράς των επιστημόνων”.
-“Δηλαδή, Γιώργο, τι έγινε; Γιατί δεν υπάρχει κάποια προετοιμασία. Και πόσο επικίνδυνο είναι τελικά αυτό;”
-“Σύμφωνα με την NASA, την Παγκόσμια Ένωση Αστεροσκοπείων και την SpaceCom Enterprises, ο αστεροειδής δεν μπορούσε μπορούσε να εντοπιστεί εγκαίρως, καθώς δεν αποτελείται από κομμάτια πάγου αλλά από σκέτο βράχο…”
-“Και… Γιώργο, περιμενε, και τι σημαίνει αυτό δηλαδή; Να εξηγήσουμε στο κοινό;”
-“Κοίτα, Τζέλα, οι περιγραφές που έχω
από την Διεθνή Επιστημονική Κοινότητα, αναφέρουν ότι οι κόμητες που αποτελούνται από πάγο και περιπλανιουνται σε τροχιά στο Σύμπαν, εντοπίζονται εύκολα από εκατοντάδες έτη φωτός μακριά, καθώς ο πάγος αντικατοπτρίζει το φως του ήλιου αλλά και επίσης, όταν ο κομήτης, πλησιάζει κοντύτερα στον ήλιο, ο παγος ο οποίος τον αποτελεί, αρχίζει να λιώνει και να εξατμίζεται, με αποτέλεσμα τα νέφη ατμού να φαίνονται ακόμα πιο έντονα από τα αστεροσκοπεία μας”.
-“Αρα, Γιώργο, αυτό το ουράνιο σώμα αποτελείται από πέτρα, μας λες;”
-Ναι, Τζέλα, δε το λέω εγώ, οι δηλώσεις των επιστημόνων το λένε, οι οποίες ξεκαθαρίζουν ότι δεν πρόκειται για κομήτη, αλλά για αστεροειδή καθώς αποτελείται εξολοκλήρου από βράχο”
Η Λίνα παρακολουθούσε συνεπαρμένη από περιέργεια με σκοπό να καταλάβει τι ακριβώς συνέβαινε, ώσπου άκουσε την λέξη κλειδί και την αναφώνησε με τρομακτική συνειδητοποίηση στον εαυτό της: “Αστεροειδής! Τι; Δε μπορεί!”.
Το δελτίο συνέχισε:
-“Γιώργο, θύμισε μας, είπες ότι πρώτη τον ανακάλυψε η NASA σήμερα το πρωϊ. Σωστά;”
-“Πολύ σωστά, Τζέλα. Σήμερα στις 06:45 ώρα Ελλάδος, η NASA κατέγραψε το αντικείμενο και επικοινώνησε με τις υπόλοιπες διεθνείς διαστημικές υπηρεσίες ανά τον κόσμο, ενημερώνοντας τις και διασταυρώνοντας τα δεδομένα τα οποία είχαν.
Μεχρι τώρα, όλες οι υπηρεσίες συμφωνούν ότι ο αστεροειδής κατευθύνεται σε τροχιά προς την Γη και σε 72 ώρες θα έχει συγκρουστεί με τον πλανήτη μας…”
Ο δημοσιογραφικός ανταποκριτής κομπιασε σε αυτά του τα λόγια. Αλλά μετά συνέχισε.
“… Σύμφωνα με όλα τα δεδομένα που υπάρχουν επίσημα και διαθέσιμα, πρόκειται για αστεροειδή επιπέδου Planet Killer, δηλαδή Δολοφόνο Πλανητών”
Τα καστανά μάτια της Λίνας άνοιξαν διάπλατα. Γνώριζε τoν όρο: “Planet Killer”. Δεν είχε σπουδάσει επιστήμες αλλά ήταν αρκετά μορφωμένη και δεν κοιτούσε τηλεόραση για ριάλιτι αλλά για ενημερωτικές εκπομπές.
Αν και δεν πίστευε ιδιαίτερα στον Θεό, έπιασε τον εαυτό της να λέει: “Θεέ μου…”
Η παρουσιάστρια φάνηκε να χάνει την επαγγελματική της ψυχραιμία καθώς ακουγε τα λόγια του ανταποκριτή της και ξαφνικά, καθώς κοιτούσε την κάμερα, το βλέμμα της διέτρεξε το στούντιο ιδιαίτερα ανησυχητικά. Τελικά είπε:
-“Δηλαδή, θα επιφέρει μεγάλες καταστροφές στην Γη, Γιώργο”
Ο ανταποκριτής δεν απάντησε αλλά ακούμπησε το χέρι του στο αριστερό του αυτί και χαμήλωσε το πρόσωπο του, προσπαθώντας να ακούσει κάτι. Τελικά είπε:
-“Τζέλα, με ενημερώνουν ότι η Πρόεδρος του Planetary Defence Agency, δηλαδή την Υπηρεσία Πλανητικής Άμυνας, Μαρτίνα Λιόυης, θα μιλήσει από τις κεντρικές εγκαταστάσεις της NASA στο παγκόσμιο κοινό”
Η παρουσιάστρια τεντώθηκε σαν μια κίνηση αισιοδοξίας πιστεύοντας ότι θα πάρει περισσότερες απαντήσεις από την Πρόεδρο Λιόυης ως πιο έμπειρη πηγή πληροφοριών.
Είπε τελικά:
-“Σε ευχαριστούμε, Γιώργο. Θα σε χαιρετίσουμε προς το παρόν, για να συνδεθούμε με τα γραφεία της NASA στην Ουάσιγκτον.
Η εικόνα της τηλεόρασης άλλαξε δείχνοντας ένα άδειο βήμα ομιλίας ενώ πισω από εκεινο στέκονταν κυβερνητικοι αξιωματούχοι των ΗΠΑ.
Μπροστά από το βήμα ομιλίας και χαμηλά, δεκάδες δημοσιογράφοι συγκεντρώνοντας στις καρέκλες που στοιχίζονταν μπροστά στην εξέδρα στην οποία πάνω βρισκόταν το βήμα.
Εκείνη την στιγμή η Λίνα άκουσε μια μακρινή φωνή να την καλεί:
-“Λίνα! Λίνα! Κορίτσι μου, που είσαι;”.
Η Λίνα τράβηξε το σχεδόν τεντωμένο από την ανησυχία πρόσωπο της και κοίταξε το τηλέφωνο της που το κρατούσε, ξεχνώντας τόση ώρα ότι μιλούσε με την μητέρα της.
-“Μαμά, ναι. Εδώ είμαι. Το βλέπω. Δε… δε μπορεί…” είπε, ελπίζοντας σε κάποια ελπίδα κόντρα σε κάθε πιθανότητα, να έχει γίνει λάθος.
-“Δε ξέρω, Λίνα μου. Δε ξέρω αν είναι αλήθεια, αλλά δεν είναι καλό όλο αυτό που βλέπω. Σε παρακαλώ, έλα σπίτι. Ο πατέρας σου δεν πιστεύει λέξη”
-“Μπορεί να έχει δίκιο, μαμά, περίμενε να δούμε. Σουτ… Η Πρόεδρος!”
Κατέβασε το κινητό από το αυτι της καθώς μια γυναίκα γύρω στα 50 περπατησε και στάθηκε πίσω από το βήμα της ομιλίας. Ήταν μια γυναίκα που ενέπνεε ηγεσία και το παρουσιαστικό της, από την επίσημη γραφειοκρατικη της ενδυμασία της έως τα κοντά ξανθά καρέ μαλλιά της, μαρτυρούσαν μια γυναίκα σίγουρη για όλα, ακόμα και για την εναπομείναντη μοίρα ολόκληρου του πλανήτη μας.
Η Λίνα καθόταν στον καναπέ, με το ένα πόδι διπλωμένο πάνω και το άλλο να πατά στο πάτωμα. Ακόμα ήταν γυμνόστηθη και φορούσε μόνο το κιλοτάκι της. Τα χέρια της κολλούσαν από τα ερωτικά υγρά της όπου πριν λίγες ώρες τα άφησε να ξεχυθούν από το σώμα της, αλλά δεν έδωσε σημασία, καθώς η συνομιλία της Προέδρου Γουίλιαμς είχε ήδη αρχίσει.
Η σπουδαία γυναίκα μίλησε σε Αγγλικά καθαρής αμερικανικής προφοράς:
“Σας χαιρετώ όλους και σας ευχαριστώ που παρεβρεθηκατε ενώπιον μου. Ονομάζομαι Μαρτίνα Λιόυης και είμαι Πρόεδρος της Υπηρεσίας Πλανητικής Άμυνας (Planetary Defence Agency) Όπως αρκετοί γνωρίζετε, η Υπηρεσία μας λειτουργεί μέσω ενός παγκόσμιου προγράμματος όπου συμπεριλαμβάνει όλα τα προηγμένα αστεροσκοπεία και αστροφυσικα παρατηρητήρια κάθε χώρας του πλανήτη μας, με ηγέτη την NASA και την SpaceCom Enterprises. Αντιπροσωπεύοντας την κοινότητα της υπηρεσίας μου, βρίσκομαι στην δυσάρεστη θέση να ανακοινώσω στο παγκόσμιο κοινό όπου έχει την δυνατότητα να παρακολουθεί την μετάδοση αυτού του διαγγέλματος, ότι η υπηρεσία μας απέτυχε. Απέτυχε παταγωδώς να φέρει εις πέρας τον μοναδικό σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε, την προστασία του πλανήτη μας. Του μοναδικου πλανήτη σε όλο το καταγεγραμμένο Σύμπαν, που έχει αυτή την υπέροχη ομορφιά και την μαγεία της αφθονίας της Ζωής σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του”
Η Πρόεδρος Γουίλιαμς σταματησε να μιλάει και κοίταξε κάτω χαμηλά, σαν να κοιτάζει τα έγραφα που βρισκόταν μπροστά της, πάνω στο βήμα της ομιλίας της. Όμως δεν κοιτούσε τα χαρτιά της τελικά. Ήταν μια κίνηση συγκέντρωσης των σκέψεων της. Όταν τελικά σήκωσε ξανά το υπερήφανο πρόσωπο της, τα μάτια της φάνηκαν κόκκινα σαν να δυσκολευόταν να συγκρατήσουν δάκρυα.
“Κάναμε…” είπε με φωνή που διακόπηκε για να κρύψει έναν λυγμο “…κάναμε ότι μπορούσαμε για να καταστρέψουμε αυτό θαύμα όπου ο Θεός παρέδωσε σε εμάς. Αυτό θαύμα της Ζωής και του Φωτός μέσα στα σκοτάδια του Σύμπαντος. Τον πλανήτη μας. Την Γη μας.
Χιλιάδες κονδύλια δόθηκαν ανά τις δεκαετίες…” έκανε παύση και κοίταξε με κατηγορηματικό νόημα επικρισίας τους κυβερνητικούς αντιπροσώπους των ΗΠΑ που στέκονταν πίσω της.
Έμοιαζε να συγκρατεί μια οργή μέσα της καθώς συνέχισε λέγοντας:
“Δεκαετίες ολόκληρες, η κυβέρνηση των ΗΠΑ αλλά και όλες οι άλλες κυβερνήσεις της Δύσης, σπατάλησαν κονδύλια και έρευνες για τις Τέχνες του Πολέμου και της ανάπτυξης των βιομηχανικών κολοσσών που κατάστρεψαν την Μητέρα Φύση, το σπουδαιότερο έργο του Θεού. Η επιστήμες της προόδου για την πρόοδο και την εξέλιξη της ανθρωπότητας, παρέμεναν πίσω, παλεύοντας να λειτουργήσουν όπως μπορούν δίχως την στήριξη αναγκαίων πόρων.
Δεν είναι λοιπόν παράξενο που η Υπηρεσία μας απέτυχε ενώ άλλες υπηρεσίες πολέμων και επιβολής δυνάμεων, κέρδισαν. Όμως αφού χάσαμε εμεις, δυστυχώς έχασε και όλη η Ανθρωπότητα”
Η πρόεδρος σταμάτησε και πήρε μια βαθιά ανάσα. Οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι των ΗΠΑ που στέκονταν πίσω της κοιτούσαν ένας τον άλλον αμήχανα, σαν να ενοιωθαν ένα ελάχιστο ψήγμα ενοχής.
Η Πρόεδρος Λιόυης συνέχισε:
“Μόλις κιόλας τα ξημερώματα…” άρχισε να λέει “…Εντοπίσαμε έναν αστεροειδή στο μέγεθος της Γροιλανδίας. Πρόκειται για Δολοφόνο Πλανητών.
Δυστυχώς, λόγω της φύσης του συγκεκριμένου ουράνιου σώματος, το οποίο αποτελείται από συμπαγή βράχο, δεν ήταν εφικτό να τον εντοπίσουμε εγκαίρως και να τον βομβαρδίσουμε με τους ειδικούς πυραύλους αναχαίτισης αστεροειδων και κομητών, προκειμένου να αλλάξουμε την τροχιά του και να μην έρθει σε επαφή με την τροχιά της Γης.
Πλέον, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να ενημερώσουμε την Ανθρωπότητα για το τι πρόκειται να συμβεί. Και αυτό που θα συμβεί, θα είναι το Τέλος”.
Για άλλη μια φορά η Πρόεδρος της Υπηρεσίας Πλανητικής Άμυνας σταματήσε την ομιλία της, κοίταξε χαμηλά, μοιάζοντας ξαφνικά σαν μια ανήμπορη θνητή γυναίκα, ένας άνθρωπος όπου μπροστά στο μεγαλείο του Σύμπαντος, δεν είναι παρά ένας αδύναμος κρίκος σκόνης.
Ωστόσο, κατάφερε να συνεχίσει την ομιλία της, με φανερή προσπάθεια να κρατήσει την φωνή της να ακούγεται ψύχραιμη:
“Οι επικυρωμένες συντεταγμένες που έχουνε κατόπιν ερευνών, ορίζουν ότι σε 72 ώρες από αυτή την ώρα, ο αστεροειδής θα συγκρουστεί με την Γη στην περιοχή μεταξύ της Λιβύης και της Αιγύπτου.
Οι επιβεβαιωμένες πληροφορίες της Παγκόσμιας Επιστημονικής Κοινότητας, δηλώνουν ότι αυτός ο αστεροειδής θα εξαφανίσει την Ζωή από τον κόσμο μας.
Το οστικό κύμα της σύγκρουσης θα προκαλέσει μια εκρηκτική αντίδραση όπου θα ισούται με την δύναμη δέκα χιλιάδων πυρηνικών βομβών που εκρήγνυνται ταυτόχρονα.
Οι υπολογισμοί μας, προβλέπουν ότι σε 10 λεπτά από την σύγκρουση, το οστικό κύμα θα εξαφανίσει την βαλκανική Ευρώπη και την Ιταλία. Σε 20 λεπτά, η σύγκρουση θα εξαφανίσει την Μεγάλη Βρετανία και τα νησια της, όσο επίσης την Γαλια και την Ιβηρική Χερσόνησο. Σε 25 λεπτά η Σκανδιναβία θα έχει χαθεί. Μέσα σε μια ολόκληρη ώρα, όλες οι χώρες, συμπεριλαμβανομένου και των ΗΠΑ, δεν θα υπάρχουν.
Δεν θα υπάρχουμε. Η Ζωή, ότι δημιουργήθηκε, ότι εξελίχθηκε, ότι φτιάχθηκε για να μείνει για πάντα στην Ιστορία, δεν θα υπαρχει. Η Ιστορία η ίδια, δε θα υπάρχει, γιατί κάνεις δεν θα υπάρχει για να την καταγράψει”.
Η Πρόεδρος Μάρτινα Γουίλιαμς σταματησε για λίγο, σηκώνοντας το ποτήρι με το νερό που υπήρχε δίπλα της και προσπάθησε να πιει. Το χέρι της ετρεμε και απλά το άφησε πίσω, καταφέρνοντας ίσα με το ζόρι να πιει μια μόνο γουλιά.
Πήρε μια ακόμα βαθιά ανάσα και συνέχισε:
“Οι φυσικές αλυσιδωτές αντιδράσεις της σύγκρουσης του αστεροειδούς, θα αποδιοργάνωσουν τους μαγνητικούς πόλους του πλανήτη μας. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορέσει να αναγεννηθεί ξανά ζωή σε ότι θα έχει απομείνει από την Γη, τουλάχιστον όχι όπως φανταζόμαστε την Ζωη βάσει του εξελικτικού μοντέλου του οποίου κατέχουμε την γνώση ως τώρα. Για να το θέσω απλά: Αν μετά την σύγκρουση, ο πλανήτης μας δεν κατακερματιστεί σε πύρινα θραύσματα λάβας που θα εκτοξευθούν στο Σύμπαν, θα είναι εξελικτική τύχη αν κατάφερει να συντηρήσει εκ νέου ζωή μόνο ως μορφή μικροβίων.
Αυτές είναι οι πληροφορίες όπου η ιδιότητα της υπηρεσίας μου με θέτει αρμόδια να σας παραθέσω.
Από εδώ και περα, θα σας μιλήσω ως άνθρωπος, ως σύζυγος, ως μήτερα: Περάστε όσο χρόνο έχετε με τους δικούς σας ανθρώπους. Χαρείτε την Ζωή, όσο υπάρχει ακόμα.
Σας χαιρετώ και εύχομαι να συναντηθούμε στην Απέναντι Πλευρά”.
Συνεχίζεται.