“Κάνε μου ζημιά»
Ήταν στα 4 και εγώ από πίσω την βασάνιζα με την επέκταση της διάρκειας της καύλας. Δεν ακολουθούσα το γνωστό διάγραμμα που ξεκινάει από χαμηλά .. ανεβαίνει .. ανεβαίνει … κορυφώνεται .. και μετά με τον ίδιο ρυθμό πέφτει και έρχεται στα αρχικά επίπεδα. Ήθελα να δημιουργήσω έναν δικό μου ρυθμό, έναν πρωτόγνωρο και για εκείνη και για μένα και για τα κορμιά και την ψυχή μας. Γιαυτό και άφησα την έμπνευση μου να με οδηγήσει, αφού εγώ κινώ τα νήματα, να τα κινήσω με τρόπο αναπάντεχο με τρόπο απρόσμενο και απρόβλεπτο.
Γιαυτό και ανέβασα την ηδονή ψηλά .. την άφηνα εκεί και χωρίς να την οδηγήσω στην κορύφωση .. την μείωνα ελεγχόμενα και μετά την αύξανα και μετά πάλι κάτω και πάνω και κάτω σε ένα διάγραμμα που περισσότερο έμοιαζε με την μία πλευρά πριονιού παρά με την κλασσική καμπάνα.
Και εκεί που η καύλα είχε μαζευτεί και έψαχνε διέξοδο, μου είπε την μαγική έκφραση : «κάνε μου ζημιά !»
Η ερωτική μου ενέργεια έφτασε στο ζενίθ. Η καύλα μου ξεχείλισε σε όλο το κορμί μου. Η ψυχή μου λιγώθηκε και το μυαλό μου άρχισε να δουλεύει με εκατομμύρια στροφές για να βρει μια λύση .
«Κάνε μου ζημιά !» μια έκφραση που δήλωνε από την μια την απόλυτη υποταγή που εκφραζόταν μέσα από μια «διαταγή» , που εξέφραζε την ψυχική διάθεση της να της αφήσω σημάδια, μια ζημιά που θα της θύμιζε την καύλα που ζούσαμε και την ένωση που είχαμε. Μια ζημιά που θα κουβαλούσε σε όλη την ζωή της για να θυμάται ποιος είναι ο πραγματικός έρωτας, πέρα από τα συνηθισμένα και καθιερωμένα, ο έρωτας που χτύπαγε κόκκινο στην λειτουργία του μυαλού, της ψυχής και του σώματος. Μια ζημιά που θα ήταν δική μου επάνω της, μια σφραγίδα ανεξίτηλη, ένα τατουάζ ψυχικό, σωματικό και πνευματικό που θα υπήρχε εκεί για να την κρατάει ζωντανή στο μέλλον.
Τότε πήρα την απόφαση να της κάνω ζημιά. Όχι μία, αλλά πολλές, σε διάφορα μέρη του σώματος που θα οδηγούσαν στα διάφορα μέρη της ψυχής και του μυαλού.
Ξεκίνησα από τις ρόγες της. Αφού της έγλυψα γλυκά και τις ρούφηξα απαλά, να τις υπνωτίσω, να τις ξεφοβίσω και να τις χαλαρώσω, να συγκεντρώσουν το αίμα στις άκρες .. να τεντωνθουν για να βρουν ένα πρόθυμο στόμα να ρουφήξουν το περιεχόμενο του στήθους …να βρουν πρόθυμα χείλη να παίξουν μαζί τους, έβαλα ένα κλιπ στη μία και την άφησα να πονέσει και να πάρει το σχήμα του. Το κλιπ με την πάροδο του χρόνου αφήνει την δύναμη του ελατηρίου ανάμεσα στις δαγκάνες του και έτσι αυξάνει πόνο και αποτύπωμα. Η ρόγα γινόταν όλο και πιο κόκκινη … μπλάβισε σε κάποια σημεία και η καύλα είχε πάει εκεί για να ισορροπήσει τον πόνο και να προκαλέσει και άλλο πόνο για να τον ανακατέψει με την ηδονή σε ένα μίγμα μοναδικό και εξαιρετικά ερωτικό, με την χρήση του σώματος.
Την άλλη ρόγα την περιποιήθηκα με τα δόντια μου. Αφού την έφερα δεξιά αριστερά πολλές φορές άρχισα να δαγκώνω ανάλογα με τον αναστεναγμό που άκουγα … όσο πιο βαθύς .. τόσο περισσότερη δύναμη στο δάγκωμα .. όσο περισσότερος πόνος … τόσο περισσότερη καύλα …για να τον εξουδετερώσει .. πάλι το μίγμα του έρωτα. Μέχρι που την έφερα ανάμεσα στον κυνόδοντα και στο απέναντι δόντι της κάτω σιαγώνας και άρχισα να σφίγγω … το σώμα της είχε κάνει γέφυρα και βόγγαγε από πόνο και καύλα αλλά και από αγωνία μέχρι που θα φτάσω … ο πόνος από την άλλη ρόγα αυξανόταν και αυτός αλλά τώρα το ενδιαφέρον είχε στραφεί σε εκείνη που βασανίζονταν ανάμεσα στα δόντια μου. Έσφιγγα και ένοιωθα την άκρη του κυνόδοντα να μπαίνει στο δέρμα .. να την τρυπάει … να ψάχνει να βρει την άκρη του άλλου δοντιού … μέχρι που ένοιωσα το αίμα να τρέχει στο στόμα μου …. Ένδειξη του ότι η ζημιά πήγαινε καλά και έπρεπε να συνεχιστεί. Και συνεχίστηκε μέχρι που τα δύο δόντια ενώθηκαν ανοίγοντας μια μικρή τρύπα στην ρόγα, όπως ίσως εκείνες που ανοίγονται για να περαστεί ένα σκουλαρίκι.
Συνέχεια είχε το μουνάκι της, με τα πεταχτά αυθάδικα χείλη, με το θράσος του μουνιού που ζητάει έναν πούτσο για να ικανοποιηθεί , να τον πάρει μέσα, να τον ρουφήξει βαθιά, να τον εξαφανίσει , να τον «μαζέψει» σαν αλήτη του δρόμου, να του προσφέρει προστασία και σιγουριά , μια θέση για να ζήσει καλά. Καθώς ήταν ανοιχτά και πεταχτά , με προκαλούσαν για την ζημιά που ήθελα και ήθελαν να τους κάνω.
Πρώτα τα πήρα και έπαιξα μαζί τους σαν παιδί .. δηλαδή χωρίς να νοιάζομαι αν πονάνε ή πως πρέπει να τα μεταχειριστώ … με έμπνευση και πρωτοτυπία για να τα γνωρίσω …. Τα τέντωνα να δω μέχρι που θα φτάσουν, τα μάζευα για να δω αν χωράνε μέσα στην τρύπα του μουνιού … τα πίεζα να δω αν πονάνε … τα έπιανα μαζί σκεπτόμενος πώς θα ήταν αν τα έραβα μεταξύ τους σαν δύο κομμάτια ύφασμα … τα έγλυφα να δω την γεύση τους και τα δάγκωνα να διαπιστώσω τον βαθμό ευαισθησίας τους .. με λίγα λόγια πειραματιζόμουν σαν να τα έβλεπα για πρώτη φορά και τους μιλούσα … ναι τους μιλούσα .. όπως το μικρό παιδί μιλάει στο παιχνίδι του με την σκέψη πως είναι ζωντανός οργανισμός .. ίσως ένα άλλο παιδί ..
Στο μεταξύ σκεπτόμουν τι ζημιά θα μπορούσα να τους κάνω …
Όταν μου ήρθε η έμπνευση … δεν δίστασα καθόλου … έπιασα το δεξί χείλος .. από μια άκρη .. την πιο μακριά και το τέντωσα όσο γίνεται περισσότερο … μετά το έπιασα με τα δόντια και το κράτησα εκεί τεντωμένο… να νοιώσει την ένταση του τραβήγματος … μετά πήρα ένα κομμάτι κλωστή ραψίματος .. την τύλιξα γύρω του … έκανε έναν κόμπο και άρχιζα να το σφίγγω σιγά σιγά … η κλωστή έμπαινε μέσα στο δέρμα δημιουργώντας προς τα έξω ένα κομμάτι δέρματος που φαινόταν ξένο προς το υπόλοιπο χείλος … Η κλωστή πονούσε .. αλλά δημιουργούσε μια νέα κατάσταση στο μουνί, με το χείλος να πετάει προς τα έξω επιθετικά και με περισσότερο θράσος. Η θέα του με καύλωσε και άρχισα να το γλύφω με αγάπη και τρυφερότητα καθώς τέντωνα τις δύο άκρες της κλωστής. Θα μπορούσα να το κόψω .. αν συνέχιζα το τέντωμα .. αλλά δεν ήθελα .. αυτό που επεδίωκα ήταν μια ζημιά εκεί .. χωρίς απώλεια .. Το ρουφούσα και του μίλαγα .. και του έλεγα γιατί το έκανα … και τι νοιώθω γιαυτό … πως θα είναι όταν μετά από μερικά χρόνια θα συναντηθούμε ξανά.
Εκείνη τιναζόταν στο κρεβάτι σαν να την βασάνιζαν με πόνο και με δόσεις καύλας .. που δεν ήξερε τι να διαλέξει να νοιώσει πρώτα και με μεγαλύτερη έντασης. Έλεγε συνέχεια «ναι ναι ναι …» συμφωνώντας και ενθαρρύνοντας με να συνεχίσω .. κοιτώντας με στα μάτια παρακλητικά αλλά και με βλέμμα που με τρυπούσε μέχρι τον εγκέφαλο.
Η σκέψη μου χωρίς όρια … πήγαινε μακριά … έφτασε μέσα βαθειά στο μουνί της … στον τράχηλο της μήτρας … που θα ήθελα να της κάνω την πιο εσωτερική ζημιά … αυτή που θα ένοιωθε όλο το κορμί της μέσα, στα σωθικά της … εκεί που θέλει να χωνέψει τον πούτσο μου …. Σε μια ένωση κάθε επιπέδου ύπαρξης.
Δεν ξέρω .. μπορεί κάποτε να σας την περιγράψω την ζημιά αυτή ..
