Πριν το γάμο άρχισαν όλα!

Είμαι 23 ετών, εμφανίσιμος και τρελά ερωτευμένος με την καλύτερη μου φίλη την Βίκυ, δεν τολμούσα ποτέ να της το πω, δεν ήταν μια γκόμενα που ήθελα απλά να γαμήσω, αλλιώς θα της το είχα πει πριν πολύ καιρό, ένιωθα πράγματα, απλώς όταν νιώθεις πράγματα δεν τα συνηδητοποιείς αμέσως, εγώ π.χ. τα συνηδητοποίησα αργά πολύ αργά, η ιστορία μου μπορεί να σας θυμίσει σκηνή….σαπουνόπερας, αλλά σας εγγυώμαι είναι πολύ αλήθινη..

  Η Βίκυ είναι 1,72 ωραίο κορίτσι, καστανά μαλλιά, πανέμορφη κατα την γνώμη μου, και οι αναλογίες του σώματος ήταν απλά απίστευτες, όπως είπα κοντά της άρχισα να νιώθω περίεργα από τα 19 μας, είναι ίσα με μένα, αλλά οι συγκυρίες ίσως η δειλία μου, δεν με άφησαν να τις μιλήσω όπως θα ήθελα, και έτσι έφτασε η μέρα που έφαγα την κεραμίδα,

η Βίκυ θα παντρευόταν, όταν το έμαθα, ήταν σαν να δέχτηκα ψυχρολουσία, το έμαθα στο εξωτερικό από την ίδια μέσω msn, με κάλεσε στο γάμο της, ήξερα ότι είχε σχέση, αλλά δεν περίμενα ότι ήταν τόσο σοβαρή, έτσι πέταξα για Ελλάδα, και συναντηθήκαμε, όμορφη όπως πάντα, και χαρούμενη, τόσο χαρούμενη που με σκώτονε, δεν είμαι εγωιστής, απλώς με σκώτονε να ξέρω ότι κάποιος άλλος την έκανε τόσο χαρούμενη, αλλά καλά να πάθω, την είχα στα χέρια μου και την έχασα, οι δικοί μου έβλεπαν ότι δεν ήμουν καλά, αλλά δεν ήθελα να παραδεχτώ τι έχω, η Βίκυ με είχε πάρει πολλά τηλέφωνα αλλά τα αγνοούσα, δεν ήθελα να την δω, και δεν ήξερα καν πως θα πήγαινα σε αυτό τον γάμο, αφού σκεφτόμουν να μην πάω καν, αλλά ήξερα ότι αυτό θα στοίχηζε πολύ στην Βίκυ,


έτσι το απέκλεισα με το που το σκέφτηκα, το βράδυ πριν το γάμο, κάποιος μου χτύπησε την πόρτα, άνοιξα βαριεστημένα, ήταν η Βίκυ, έπρεπε να το περιμένω, μετά από τόσα τηλεφωνήματα χωρίς απάντηση θα ερχόταν να δει τι γίνετε, πάντα έτσι έκανα, με ήξερε καλά, "Τι γίνετε;" ρώτησε γεμάτη ανησυχία, "Τίποτα εδώ βαριέμαι" απάντησα όσο χαλαρά μπορούσα, με έπιασε από το μπράτσο "Μπάμπη σε ξέρω καλά, πες μου τι έχεις, μπορείς να μου τα πεις όλα και το ξέρεις" είπε γεμάτη κατανόηση, ήθελα να κλάψω από το πόσο συμπονετική ήταν αλλά και το πόσο πολύ την ήθελα τελικά, δεν μίλησα για αρκετή ώρα και τότε είπε

"Με τρομάζεις, είσαι καλά; έχεις κάτι;"


εγώ της έδειξα να καθίσει, και κάθισα απέναντί της στην πολυθρόνα, πήρα μια βαθιά ανάσα, άλλα ένιωθα να μην με φτάνει, κοίταξα το ποτήρι από το ουίσκι που έπινα για να κερδίσω λίγο χρόνο και της είπα "Είμαι….ερωτευμένος", ένα χαμόγελο ξέσπασε στα χέιλη της και ξεφύσηξε ανακουφισμένη

"Α ρε τρελέ, και εγώ νόμιζα ότι είχες πάθει κάτι κακό, ποια είναι βρε, μίλα;"


ρώτησε συνομωτικά, χωρίς να σκεφτώ, γιατί αν σκεφτόμουν θα δείλιαζα και το ήξερα απάντησα "Εσύ" και την κοίταξα στα μάτια, η χαρά της εξανεμίστηκε και η σύγχυση πήρε την θέση της στο βλέμμα της,

"Δεν περιμένω να γίνει κάτι, παντρεύεσαι και τέλος, απλώς ήθελα να στο πω"

είπα μήπως και σώσω την γκάφα που έκανα, εκείνη όμως έδειχνε λες και την είχε βαρέσει ρεύμα,

"Πρέπει να…φύγω" είπε και πετάχτηκε σαν ελατήριο, εγώ σηκώθηκα μαζί της, "Βίκυ να σου πω, σε παρακαλώ μην φεύγεις" της είπα, εκείνη ξεροκατάπιε και πήγε στην πόρτα, με κοίταξε άλλη μια φορά και βγήκε, δεν την σταμάτησα, ήθελα να την αφήσω να σκεφτεί, ήξερα ότι υπήρχε το 80% να μην μου ξαναμιλήσει ποτέ, αλλά το ρίσκαρα και έπρεπε να υποστώ της ανάλογες συνέπειες, άκουσα πάλι την πόρτα να χτυπάει, άνοιξα, και εκείνη έπεσε πάνω μου, με φιλούσε με τόσο πάθος, λες και δεν υπήρχε αύριο, αλλά και εγώ δεν κρατήθηκα,

βγάζαμε τα ρούχα μας σαν αγρίμια, όπου με άγγιξε έπαιρνα φωτιά, το ίδιο και εκείνη, το έβλεπα, μέσα σε λίγα λεπτά βρισκόμασταν ολόγυμνοι στο κρεββάτι, ήμουν μέσα της, έπαιρνα αυτό που ήθελα τόσο καιρό, δεν ήταν απλά σεξ, ήταν έρωτας, εκείνη την ημέρα κατάλαβα την διαφορά μεταξύ των δύο, τα πόδια της ήταν περασμένα στην μέση μου, ενω την φιλούσα τόσο παθιασμένα, έκαιγα ολόκληρος, νόμιζα ότι θα σβήσω από την πολύ μου κάψα, δάγκωσα ελαφρά το στήθος της, ενω συνέχιζα να κάνω δικό μου, το υγρό της "κάστρο", βογγούσε μαζί μου, τελείωσα μέσα της, δεν κρατήθηκα, δεν άντεξα, απλά άφησα να γίνει, και έπεσα στο πλάι ξεθεωμένος,

εκείνη γύρισε και ξάπλωσε στην αγκαλιά μου, ένιωθα τόση ευτυχία μαζί της, εκείνη η στιγμή ακόμα είναι στο μυαλό μου, "Ξέρεις και εγώ, νιώθω πράγματα για σένα εδώ και καιρό απλώς έμαθα να τα καταπνίγω" είπε, εγώ την φίλησα ως απάντηση, δεν την χόρταινα, "Τι θα κάνεις;" ρώτησα, εννοώντας τον γάμο της, εκείνη κατάλαβε αμέσως τι εννοούσα "Δεν μπορώ να ακυρώσω τον γάμο, είναι τόσος κόσμος και ο Κώστας δεν μου φταίει σε τίποτα να τον ξεφτιλίσω έτσι" είπε, καταλάβαινα τι εννοούσε, δεν αποζητούσα να διαλύσει τον γάμο, αν και βαθιά μέσα μου ήθελα να το κάνει, ήξερα ότι θα ήταν εγωιστικό να το ζητήσω, την επόμενη, στην εκκλησία, ήταν κούκλα, πιο κούκλα από ότι ήταν ποτέ, μου χαμογέλασε όταν με είδε στο πλήθος και χαμογέλασα και εγώ, με πόνο στην ψυχή μου την είδα να παντρεύεται κάποιον άλλον, έχουμε ακόμα σχέσεις, και πραγματικά δεν μου αρέσει που γίνεται εις βάρος κάποιου, δεν είμαι κωλόπαιδο, απλώς δεν μπορώ να την αφήσω να μου φύγει, αν την έχω έστω και παράνομα μου αρκεί…ελπίζω να σας δίδαξε κάτι η ιστορία μου.

error: