Η πρώτη φαντασίωση υποταγής

Μου είναι δύσκολο να θυμηθώ πότε ήταν η πρώτη φορά που είχα μια φαντασίωση υποταγής. Μάλλον είναι κάτι που συνέβαινε υποσυνείδητα για πολλά χρόνια, αλλά η πρώτη φορά που το συνειδητοποίησα ήταν ένα βροχερό απόγευμα στο Λονδίνο. Έξω ο αέρας συντονιζόταν με τα κλαδιά των δέντρων και η βροχή δεν επέτρεπε οποιαδήποτε σκέψη εξόδου.


 

Με ένα φλυτζάνι τσάι στο χέρι και την πλήξη να έχει θρονιαστεί στο μυαλό μου, μπήκα σε κάποιο chat. Εκεί γνώρισα έναν άντρα που άρχισε να μου μιλάει διαφορετικά. Ήταν φιλικός και έξυπνος, ήταν Αμερικανός και είχε έρθει στο Λονδίνο για κάποιο επαγγελματικό ταξίδι. Μόνος, σε κάποιο κεντρικό ξενοδοχείο. Έψαχνε μια γυναίκα να τον ακολουθήσει σε μια βραδινή έξοδο για φαγητό και ό,τι προκύψει. Προσφέρθηκε να περάσει να με πάρει με το ταξί. Στην ερώτησή μου “Και πώς θα συναντηθούμε;”, μου είπε ότι είχε μια φαντασίωση εδώ και χρόνια και ίσως είχε έρθει η στιγμή να τη δοκιμάσει.


Θα περνούσε να με πάρει από κάποιο κεντρικό σημείο. Εγώ θα έπρεπε να φοράω μαύρο κοντό φόρεμα, μαύρες ζαρτιέρες, ψιλές κάλτσες και ένα μακρύ παλτό. Καθόλου άλλα εσώρουχα. Θυμάμαι ότι είχε πει ότι το μαύρο ταξί θα συνδυαζόταν τέλεια με τη μαύρη μου εμφάνιση. Θα σταματούσε κι εγώ θα έμπαινα γρήγορα. Πριν προλάβω καλά – καλά να τον δω, θα μου έβαζε ένα blind fold και θα μου έβγαζε το παλτό, κατεβάζοντας βιαστικά τις τιράντες του φουστανιού μου και αποκαλύπτωντας το στήθος μου. Εκεί θα γονάτιζα μπροστά του και θα μου περνούσε στα χέρια δυο χειροπέδες για να ακινητοποιηθώ. Θα ξεκούμπωνε το παντελόνι του και θα με έβαζε να τον γλύψω. Ημίγυμνη, ακινητοποιημένη και στα τέσσερα, ουσιαστικά μια πόρνη που βρήκε στο δρόμο και που δεν έχει δει καν το πρόσωπο αυτού που έχει στο στόμα της.


Το ταξί θα έκανε τη διαδρομή του στους κεντρικούς δρόμους του Λονδίνου, σταματώντας στα φανάρια και σε διάφορα σημεία, χωρίς εγώ να μπορώ να αντιληφθώ ποιός μπορεί να με βλέπει σε αυτή τη στάση να προσφέρω τις υπηρεσίες μου σε έναν καλοντυμένο Κύριο που κατα διαστήματα θα μου έδινε ελαφρια χαστούκια στο πρόσωπο και θα με φώναζε με τις πιο πρόστυχες λέξεις. Και σε όλη αυτή τη διάρκεια, ο οδηγός θα μπορούσε να βλέπει τι συμβαίνει μέσα από τον καθρέφτη.


Αφού θα τέλειωνε στο στήθος μου ή στο πρόσωπό μου, θα με έπαιρνε στα γονατά του, εξακολουθώντας να με κρατάει ημίγυμνη, έτσι ώστε να με δει λερωμένη ο οδηγός. Εκεί θα μου έβγαζε και το blind fold, ώστε να μπορώ να βλέπω κι εγώ αυτόν μου με κοιτάει. Θα μάζευε τo σπέρμα του με τα δάχτυλα και θα μου τα τάιζε αργά μεχρι την τελευταία σταγόνα ενώ δε θα έπρεπε στιγμή να καταβάσω το βλέμα μου από τον καθρέφτη.


Μου είπε μάλιστα ότι ήταν έτοιμος να πληρώσει ως μέρος της φαντασίωσης – πράγμα που το έκανε ακόμα πιο πρόστυχο και μου είχε κόψει την ανάσα.


Έτσι ξεκίνησαν όλα και πέντε χρόνια μετά είμαι εδώ για να γράψω αυτές τις ιστορίες για όλες αυτές και όλους αυτούς που μπορεί να φαντάζονται ή ακόμα καλύτερα ζουν τέτοιου είδους εμπειρίες.

 

http://sexandmia.blogspot.com/

error: