Πάντα το είχα απορία. Γιατί όλες τους τρώνε σήμερα σκάλωμα στο πως θα γνωρίσουν τον άλλο; Πόσο κολλημένα μυαλά μπορεί να έχουν; Αν τους έχει απομείνει μυαλό βέβαια, γιατί η ουσία "ψώνιο" έχει κάψει όσο οξυγόνο έχει απομείνει στα εγκεφαλικά τους κύτταρα.
Γνωριμία μέσω φίλου/φίλης: Εδώ είναι η πιο συνηθισμένη περίπτωση γνωριμίας. Δηλαδή το κλασικό "γνωριζόμαστε από παρέα". Παίζει βέβαια ρόλο και το πόσο % ασφάλεια αισθάνεται η γκόμενα. Δηλαδή στο μυαλουδάκι της τα νούμερα παίζουν κάπως έτσι
– Φίλος του γκόμενου της κολλητής μου: 80%
(άμα ο γκόμενος της κολλητός είναι γαμάτος +10%)
(άμα πηδάει καλά παίζει να πηδάει κι ο φίλος του καλά άρα +5%)
– Φίλος της κολλητής μου: 50%
(άμα η κολλητή μου πει καλά λόγια για αυτόν: +20%
– Φίλος μιας γνωστής μου: 40%
– Φίλος από παρέα που γνωρίσαμε πρόσφατα στο άσχετο: 10%
(άντε άμα είναι και ωραίος: +10%)
Την επόμενη φορά θα ζητάνε πιστοποιητικό γεννήσεως, ταυτότητα, ΑΦΜ και (γιατί όχι) Ε9. Το τελευταίο δίνει μέχρι και +10% bonus ανάλογα με το περιεχόμενο.
Γνωριμία από τον χώρο εργασίας: Επίσης κλασική περίπτωση γνωριμίας. Εξαρτάται όμως και το τι δουλειά κάνεις. Δηλαδή αν δουλεύεις νύχτα τότε θα έχεις πάντα τα τυχερά σου. Πράγμα λογικό γιατί όταν περνάνε κάθε βράδυ από μπροστά σου 100 γκόμενες, μία δεν θα σε καψουρευτεί; Κι αν σε καψουρευτεί δεν θα βρει τρόπο να σε γνωρίσει κάπως; Οι καλές δουλειές γίνονται όμως και μέρα. Αν δουλεύεις π.χ. στο HR μιας εταιρείας και βλέπεις κάθε μέρα νέο κόσμο που ψάχνει για δουλειά, ε τα καλά "φιλέτα" θα τα καμακώσεις. Η υπάρχουν αντίστοιχα εταιρείες που προμηθεύουν καφετέριες και clubs με ποτά/αναψυκτικά. Κι εκεί οι μεταφορείς σε τόσα μέρη που πάνε έχουνε τα τυχερά τους.
Αντίστοιχα, δουλειές σε τίποτα εργοστάσια, εταιρείες πληροφορικής, κατασκευαστικές εταιρείες και γενικά ανδροκρατούμενους κλάδους, έχουν πολύ λιγότερες γυναίκες, άρα οι πιθανότητες είναι εις βάρος των ταλαίπωρων εργαζομένων.
Γνωριμία μέσω Facebook: Εδώ χρειάζεται διευκρίνιση. Άλλο γνωριμία μέσω Facebook και άλλο προσέγγιση. Αν για παράδειγμα γίνει προσέγγιση μέσω Facebook από δύο φίλους που γνωρίζονται ήδη ή που ήτανε συμμαθητές/συμφοιτητές/συνάδελφοι τότε αλλάζει το πράμα. Εδώ αναφερόμαστε προφανώς στο να έρθει κάποιος και να μιλήσει μέσω Facebook ενώ δεν ξέρει την άλλη.
Πόρισμα: Η πιθανότητα να σου κάτσει γκόμενα μέσω Facebook είναι ποσοστιαία ίση με τους κοινούς σας φίλους. Εξαίρεση αποτελεί η περίπτωση του να είσαι διάσημος (π.χ. τηλεοπτικός παρουσιαστής, τραγουδιστής, βλέπε άρθρο "Οι τραγουδιστές πηδάνε κτλ").
Ο λόγος που γίνεται το παραπάνω είναι προφανής. Γιατί πολύ απλά τα add πέφτουν σύννεφο άρα δεν χρειάζεται μια γκόμενα να είναι ξενέρωτη. Έχει ήδη ξενερώσει από τα πεσίματα.
Γνωριμία από καμάκι: Κλασική περίπτωση όπου παίζει πανηγυρικό άκυρο. Ο λόγος είναι περίπου ίδιος με αυτόν του Facebook κι ακόμα χειρότερος. Όλες τους θεωρούν ότι για να φτάσει κάποιος στο σημείο να κάνει καμάκι, θα πρέπει ή να είναι απελπισμένος ή να πηδάει από εδώ κι από εκεί. Χαρακτηριστικά θυμάμαι την μυθική ατάκα γκόμενας που την προσέγγισα σε club όπου είχε πάει με άλλες 3 φίλες της (όλες ελεύθερες εν τω μεταξύ). Μιλάγαμε κάνα δίωρο, ανταλλάξαμε τηλέφωνα και την επόμενη μέρα που της τηλεφώνησα και της είπα αν θα ήθελε να πάμε για κανένα καφέ μου απάντησε την μυθική ατάκα:
"Δεν μπαίνω σε αυτοκίνητα αγνώστων".
Και μετά ακούς μερικές και λένε "Δεν υπάρχουν άντρες". Ε μα όταν 9 στις 10 πάει κάποιος να μιλήσει σαν άνθρωπος και τρώει τη χυλόπιτα από τα αποδυτήρια, τι νόημα έχει να το συνεχίζουμε; Καθίστε καλύτερα να βράζετε στο ζουμί σας.
Έξοδοι: Και για να το κλείσουμε το θεματάκι, απλά θα πω το κλασικό. Πόσο συχνά βγαίνουμε εμείς έξω και πόσο βγαίνουν αυτές; Αν το πάρουμε με βάση το ποσοστό μας στον πλανήτη, δεν θα έπρεπε βγαίνοντας έξω να βλέπουμε άντρες-γυναίκες 60%-40%; Τουλάχιστον. Αντίθετα, όπου κι αν πας, βλέπεις μέσο όρο στην καλύτερη 2/3 άντρες (εκτός κι αν πας στο Villa Mercedes). Στη χειρότερη…ας μην το συζητήσουμε καλύτερα.
Αν ψάχνετε τον λόγο μην πάτε μακριά…είναι γιατί ως ξενέρωτες τα έχουνε πλέον όλα γραμμένα στις παλιές τους τις γόβες.
