Τώρα που τέλειωσε η δουλειά μου,μπορώ να πιω έναν καφέ με την ησυχία μου απολαμβάνοντας την όμορφη Καβάλα.Η Θεσσαλονίκη μπορεί να περιμένει…Παρασκευή σήμερα.Η εβδομάδα τελείωσε.
Προτίμησα να πάω ψηλά στην παλιά πόλη.Στο ιστορικό Ιμαρετ.Η πολυτέλεια πάντα με αναπαύει καλύτερα.Σε καμία ωρίτσα θα βγουν και τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος να συμπληρώσουν την ομορφιά της θάλασσας.
Πάντα μ άρεσε να πίνω καφεδάκι μόνος σε όμορφο περιβάλλον.Μόνος εγώ και οι σκέψεις μου.Σε μέρος ξένο ανάμεσα σε ξένους.Να χαζεύω άσκοπα δεξιά κι αριστερά,ξεκουράζοντας το μυαλό μου…Να βλέπω τον κόσμο που τρώει,πίνει και συζητά…Φιγούρες διάφορες που δεν έχω ξαναδεί….
Πόσο ανέμελα ακονίζει το μυαλό μας το άγνωστο…Κάθε μορφή ανθρώπινη και ένα κουίζ.
“Ποιος να ναι αυτός ο μεσήλικας με το κοστούμι άραγε και ποια η δουλειά του…Η παρέα που συζητά χαμογελαστή στη γωνία είναι από εδώ η επισκέπτες σαν κι εμένα…?Οι δύο κυρίες που κάθονται μόνες στο απέναντι τραπεζάκι,είναι παντρεμένες άραγε?Τι να λένε ποιος ξέρει…Είναι εκρηκτικές στο κρεβάτι η όχι?…Χμ.Δεν είναι λεσβίες σίγουρα…Φίλες μου φαίνονται…”
Σκέψεις σκόρπιες χωρίς νόημα που κάνουν το μυαλό να ξεφεύγει από τις καθημερινές παραστάσεις της ρουτίνας.
Η θέα της πόλης έκανε τα μάτια μου να χαθούν στην ομορφιά της καθώς άναψαν τα πρώτα φώτα στολίζοντας την τέλεια…Μια αύρα όμως μ έκανε να απατήσω την πόλη και να κοιτάξω στην είσοδο…Μια παρέα που ομόρφυνε τον τόπο…Δυο άντρες και μια υπέροχη σαραντάρα κυρία που έγινε αμέσως η βασίλισσα του Ιμαρέτ…Τι πόδια Θεέ μου!Τι στήσιμο γυναίκας!Μα τι ομορφιά…!!
Τέτοια εκπομπή ερωτισμού σπάνια συναντάς…Δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου από πάνω της…
Δεν υπάρχει τίποτε ωραιότερο σ αυτόν τον κόσμο από μια Ωρρρραία Σαραντάρα Γυναίκα!
Προσπαθώ να είμαι όσο μπορώ διακριτικός…Μάταια όμως…Γυρνώντας το κεφάλι της προς τα αριστερά,τα μάτια μας συναντήθηκαν…Έκανε νόημα στους άντρες της παρέας,να καθίσουν στο διπλανό μου τραπεζάκι…
Η παρουσία της τόσο πολύ κοντά μου μ αναστάτωσε…Πλέον δεν υπήρχε ούτε ηλιοβασίλεμα ούτε πολυτέλεια γύρω μου…Μόνο αυτήν την γυναίκα ένιωθα στον χώρο…Πήρα θέση ώστε να μπορώ να την βλέπω όσο γίνεται καλύτερα.
Ενώ κάθισε σταυροπόδι μπροστά μου,αναδείχθηκαν τα γυμνά υπέροχα πόδια της μέσα στις ψηλοτάκουνες μαύρες γόβες της…Κοιταχτήκαμε πάλι…Δεν μπόρεσα να διαβάσω το βλέμμα της.Μόνο όταν της μίλησε ο άντρας που κάθισε δίπλα της, έδειξε πως κι αυτή ξέχασε για λίγες στιγμές,την παρέα της όπως κι εγώ το ηλιοβασίλεμα πριν…Αυτό ήταν.Ξεκινάει θέμα…
Δεν πέρασε πολύ ώρα και ο ένας άντρας σηκώθηκε να φύγει αφού τους χαιρέτησε. Έμειναν μαζί με τον άντρα που ήταν δίπλα της.Προφανώς ήταν ζευγάρι.Αρμονική η συνύπαρξη τους θα λεγα.Παρ όλο το ξενοκοίταγμα,η κούκλα που είχα απέναντι μου στεκόταν κυρία.Ένιωθα ότι αισθανόταν όμορφα μαζί οι δυο τους και αυτό με μπέρδευε…Δεν μπορούσα όμως και να μην την κοιτώ.Ήταν υπέροχη και μου έδινε το δικαίωμα!
Οι ματιές μας συνεχίστηκαν…Σε σημείο να μας έχει καταλάβει ο άντρας της…Κάποια στιγμή η κούκλα έσκυψε προς τον άντρα της και κάτι του ψιθύρισε πεταχτά,ενώ μου είχε ρίξει πάλι μια μάτια πριν…
Ένιωσα πολύ άβολα σε σημείο ντροπής.Δεν ήθελα να προκαλέσω σε καμία περίπτωση,παρ όλη την έλξη που ένιωθα γι αυτήν.Θεώρησα πως έπρεπε να φύγω αμέσως μην γίνει και κανένα επεισόδιο χωρίς λόγο.Έκανα νόημα στον σερβιτόρο να έρθει.
Εκείνη τη στιγμή ο άντρας της μου ζήτησε ευγενικά την φωτιά μου…Απορημένος,προσφέρθηκα εξίσου ευγενικά να του ανάψω το τσιγάρο εγώ.Αμέσως αφού άναψε το τσιγάρο,με ρώτησε…
-Είσαστε Καβαλιώτης?
-Όχι.Είμαι από την Θεσσαλονίκη.
Του απάντησα συνεχίζοντας…
-Βρέθηκα για δουλειά εδώ.Εσείς?
-Και μεις δεν είμαστε από εδώ.Ήρθαμε για τους γάμους ενός φιλικού ζευγαριού.
-Α εσείς ήρθατε για χαρούμενο σκοπό ενώ εγώ για δουλειά.
Είπα κοιτάζοντας χαμογελαστός την κυρία που χαμογελούσε ελαφρώς όσο συνομιλούσα με τον άντρα της.
Δεν έχασα ευκαιρία και συστήθηκα
Ήταν η Άννα και ο Κώστας.Ωριαίο ζευγάρι Πάνω από σαράντα και οι δυο.Καλοζωισμένοι και με επίπεδο.
Με προσκάλεσαν στο τραπέζι τους να πιω ένα ποτήρι από το λευκό κρασί που έπιναν.Και φυσικά δέχτηκα με χαρά και απορία συνάμα…Χαρά που θα έβλεπα ακόμη περισσότερο την κούκλα και απορία για την ακαταλαβίστικη στάση τους…Τι του ψιθύρισε άραγε πριν…Στη θέση του θα είχα θυμώσει…Αυτός γιατί αντέδρασε έτσι…?…Λες?…Λες να έχουν κάποια σκέψη τρελή?Χμ…Αδερφή δεν μου μοιάζει ο Κώστας….Στην Άννα μάλλον αρέσω…Για να δούμε…
Μόλις σήμερα ήρθαν στην Καβάλα.Ο γάμος θα γίνει την Κυριακή.Σήμερα το βράδυ έχουν τα κλασσικά πλέον μπάτσελορ πάρτι,ξεχωριστά άντρες και γυναίκες που όμως θα συμμετείχαν με μιση καρδια οπως μου εξομολογηθηκαν.Τα βαριοταν ολα αυτα τα τετριμενα εθιμοτυπικα.
Τους προτεινα να μην πανε η εστω να φυγουν γρηγορα απο τα παρτυ μιας και εχουν να επικαλεστουν το κουραστικο τους ταξιδι.Επισης τους προτεινα,μιας και γνωρηστηκαμε να φαμε μαζι το βραδυ.
Ενα χαμογελο ειδα στα χειλη και των δυο σ αυτη μου την προταση…
-Θα μεινεις εδω την νυχτα?
Με ρωτησε η Αννα.
-Δεν το χα σκοπο,ομως με χαρα θα συνεχισω να απολαμβανω την παρεα σας…
Απαντησα χαμογελαστα κοιταζοντας τα ματια της Αννας και μετα του Κωστα…Ειδα οτι προκαλεσε ευφορια η κουβεντα μου αυτη…Το ηθελαν.
-Αλλωστε δεν με περιμενει κανεις στην Θεσσαλονικη.Ολος δικος σας λοιπον?
Συνεχισα ζεσταινοντας την ατμοσφαιρα με την σποντα…
-Ολος δικος μας…?!Πω πω!!Ιδιοκτητες σου δηλαδη…?
Ειπε χαριτολογωντας η Αννα,προκαλωντας το γελιο και στους τρεις μας…
Εκλεισε.Η γνωριμια μας δεν θα τελειωνε εδω…Θα πηγαιναν καμια ωρα στις υποχρεωσεις τους και θα βρισκομασταν πιο αργα…
Χαρουμενος με την εξελιξη ειπα…
-Μονο που θα πρεπει να παω σε κανενα ξενοδοχειο να φρεσκαριστω παιδια…Απο το πρωι ειμαι στους δρομους.
-Ελα στο δικο μας ξενοδοχειο.Ειναι πολυ καλο!Το ΕΓΝΑΤΙΑ ΠΑΛΛΑΣ.Θα σου κλεισω δωματιο τωρα κιολας.
Ειπε ο Κωστας καλωντας αμεσως την ρεσεψιον,λες και ηθελε να κατοχυρωσει την παρουσια μου διπλα τους…Ζητησε διπλανο δωματιο…
Ειχε περασει τοσο γρηγορα η ωρα με τα παιδια.Πηγε 9 και μιση.Επρεπε να πανε στους μελονυμφους…
Συνοδευοντας τους στο αυτοκινητο,ανοιξα την πορτα του συνοδηγου να μπει η Αννα,Εβαλα το χερι μου στην μεση της αποσπωντας της ενα γλυκο χαμογελο και ενα βλεμα που υποσχοταν πολλα…
Το δωματιο στο ξενοδοχειο θαυμασιο οπως και το σερβις.Τεσσαρων αστερων.Ομως για πενταρι το κανες σιγουρα!
Το υπεροχο ομως ηταν η εικονα της Αννας που δεν εφευγε απο το μυαλο μου…Τα μακρυα μαυρα μαλια της…Τα αμυγδαλωτα μαυρα ματια της και οι τελειες γωνιες των φρυδιων της…Τα λαχταριστα χειλη της που ποθουσα τοσο να φιλησω…Τα ποδια της…Θεε μου τα ποδια της…!
Γεμισα την μπανιερα γεμιζοντας ετσι και την ωρα μου.Εβαλα και ενα ουισκακι,απολαμβανα το νερο και σκεφτομουν…Σκεφτομουν το ολο σκηνικο…Τι ρολο παιζει ο Κωστας?Τι να θελει απο μενα?Το τελευταιο χαμογελο της Αννας ηταν σκετη υποσχεση…Περιμενα να δω πως θα τηρηθει.Τι στο καλο συμβαινει τελικα…
Μολις βγηκα απο το μπανιο και στεγνωνα τα μαλια μου,φορωντας μονο το μπουρνουζι,χτυπησε η πορτα…
Ανοιξα βλεποντας την Αννα που με κοιταζε με πλατυ χαμογελο λεγοντας μου…
-Ευτυχως ξεμπερδεψαμε γρηγορα…
-Συγγνωμη αλλα δεν περιμενα να ερθετε τοσο γρηγορα και δεν ειμαι ακομη ετοιμος…Περασε…Εισαι μονη…?
-Ερχετε και ο Κωστας σε λιγο.Πηρα ταξι και ηρθα μονη.
Δεν αντεξα και ζυγωσα μπροστα της κοιτωντας την καταματα…Χωρις να μπορω να σκεφτω κατι αλλο εκεινη την στιγμη,την αρπαξα και κολησα τα χειλη μου στα δικα της…Της τα ρουφουσα δινοντας να νιωσει τον ποθο που ειχα γι αυτην…Την ηθελα τοσο πολυ…Τα χερια μου χουφτωναν τον στητο της κωλο…Της ρουφουσα τον λαιμο σαν τρελος…
-Μμμμ…Αχ…
Εκανε καβλιαρικα τρελαινοντας με ακομη πιο πολυ…
-Μη…Σταματα…Μην βιαζεσε καλε μου…Να ερθει κι ο Κωστας…
Μου ειπε και η απορια πηρε την θεση της καβλας…
-Γιατι να περιμενω Αννα?
Την ρωτησα δινοντας την να καταλαβει πως επρεπε να μου δωσει οπωσδηποτε την απαντηση…
Βαζοντας το χερι της τρυφερα στο μαγουλο μου και κοιτωντας με στα ματια εξισου τρυφερα μου εδωσε την απαντηση που ταλαιπωρουσε το μυαλο μου τοσες ωρες…
-Θελει να βλεπει…
Μου ψελισε περιμενοντας με αγωνια την αντιδραση μου…Κοιταζοντας με συνεχως στα ματια,ενιωθα να κρεμετε ολο της το ειναι απο μια καταφατικη μου απαντηση…Τα ματια της με παρακαλουσαν να δεχτω…
Το μυαλο μου μεσα σε δευτερολεπτα ανασκοπησε την ολη γνωριμια μας,προσπαθωντας να βαλει τα κοματια του παζλ στη σωστη θεση.Παρ ολα τα κενα που ειχα ακομη,δεν μπορουσα να μην νιωσω τρυφεροτητα σ αυτο το πλασμα που με κοιτουσε σχεδον ικετευοντας με.
Βαζοντας και γω το χερι μου τρυφερα στο μαγουλο της την ρωτησα ψυχραιμα…
-Εσυ θελεις να βλεπει?
Κουνησε καταφατικα το κεφαλι της…
-Δεν το χουμε ξανακανει και μας βασανιζει καιρο αυτο…Μου αρεσες και σ εμπιστευτικα με το που σε ειδα.Αρεσες και στον Κωστα ως τυπος.Ειναι κατενθουσιασμενος.Καιρο εχω να τον δω ετσι.Ειμαστε 20 χρονια μαζι.Τον αγαπαω και μ αγαπαει.Δεν μπορουμε να γευθουμε τον ερωτα οπως παλια.Δεν του “βγαινει” πια…Θελει ομως να με βλεπει ικανοποιημενη…Δεν τον εχω απατησει ποτε.Εδω και λιγο καιρο μας γεννηθηκε η φαντασιωση του αλλου αντρα.Διαλεξαμε εσενα…
Οση ωρα μου ανοιγε την καρδια της,η οψη της αλλαξε.Μου εγινε πιο οικεια…Πιο γηινη…Το υπεροχο αυτο θηλυκο που μπορουσε να τρελανει ανα πασα στιγμη ολον τον αντρικο πλυθισμο γυρω της,δεν μπορουσε πια να ελκυσει τον αντρα της…Πονεμενη ψυχη γεματη αγαπη και ποθο για ζωη…
Πως να πεις οχι σ αυτο το πλασμα…Πως να χαλασεις χατηρι σ αυτην την γυναικα που ηταν απο μονη της ενα χατηρι του Θεου σε μενα…
Χαιδεψα τα μαλια της…Εσκυψα και την φιλησα τοσο τρυφερα…
-Ναι καλη μου…
Της ειπα βλεποντας να κλεινει απο ανακουφιση τα ματια της που ηταν στολισμενα μ ενα διαμαντενιο δακρυ…Το δακρυ της πρωτης φορας…
Η πορτα δεν αργησε να χτυπησει και παλι…Ηταν ο Κωστας.
Του ανοιξε η Αννα ενω εγω ημουν μισοξαπλωμενος στο τεραστειο κρεβατι φορωντας ακομη το μπουρνουζι.
-Καλως τον μου…
Τον υποδεχτηκε η Αννα μ ενα χαμογελο κι ενα πεταχτο φιλι…
-Γεια σου Κωστα!Καταφερες και τους ξεφυγες?
Του ειπα χαριτολογωντας ωστε να του φυγει το τρακ,δινοντας του να καταλαβει πως ολα πανε καλα…
-Κατανοησαν την κουραση μου και μ αφησαν να φυγω!Σωθηκα!Ασε που εκτος απο τον γαμπρο δεν γνωριζα κανεναν αλλον και βαρεθηκα αμεσως…
Ειπε μπαινοντας σιγα σιγα στο κλιμα της στιγμης…
Σκεφτηκα πως επρεπε να παρω πρωτοβουλια και να οργανωσω εγω το σκηνικο.Το τρακ αλλωστε ηταν με το μερος του ζευγαριου…
-Παιδια να παραγγειλουμε κατι να φαμε στο δωματιο?Ποιος τρεχει τωρα δεξια κι αριστερα…Τι λετε?
-Ωραια ιδεα!Μωρο μου πες να μας φερουν κατι ελαφρυ και το κρασι που πιναμε στο Ιμαρετ…Μου αρεσε!
Ειπε η Αννα,απεγκλωβιζοντας τον Κωστα…
-Και βεβαια!Πειτε μου τι θα θελατε να τσιμπησετε…
Ειπε ο Κωστας σηκωνοντας το τηλεφωνο, φανερα χαρουμενος με την ταχυτερη εξελιξη της φαντασιωσης του…
-Ωραια!Αγορια πεταγομαι για λιγο στο δωματιο να αλλαξω και ερχομε αμεσως.
Ειπε η Αννα λαμπωντας απο χαρα που ολα εξελισονταν ομορφα!
-Μπορεις να αλλαξεις και να φορεσεις οτι θελεις.Ομως αν επιστρεψεις χωρις να φορας τις γοβες σου,θα καλεσω την αστυνομια να σου κανω μηνυση!
Ειπα χαριτολογωντας,κανοντας τους να γελασουν με την καρδια τους…Το χρειαζοταν…
-Θα πιεις ενα ουισκακι Κωστα?
Ρωτησα μη θελοντας να τον αφησω να αισθανθει αβολα με την βουβαμαρα του δωματιου…
-Ναι..Πως…Με λιγο παγο…
Μου αποκριθηκε και ενιωθα πως επρεπε να τον κανω να νιωσει ανετα διωχνωντας το τρακ που ηταν ακομη σχηματισμενο στο προσωπο του…Ηταν η στιγμη που επρεπε να με αντιμετωπισει…Να αντιμετωπησει τον φανταστικο “αλλον” αντρα που εχει παρει σαρκα και οστα εδω μπροστα του…
Σε καμια περιπτωση δεν σχηματισα ασχημη εντυπωση γι αυτον επειδη εγω δεν μπορω να φανταστω τον εαυτο μου στην θεση του…
Ειναι εγκλημα να παιζεις με τις ψυχες των ανθρωπων οταν δεν τις καταννοεις.
Ειναι εγκλημα να προδωνεις τον αλλον ,οποιος κι αν ειναι αυτος,οταν σου εμπιστευεται την ψυχη του…Την γυνακα του…Την ευτυχια του.
Η το κανεις οσο πιο καλα μπορεις,η δεν συμετεχεις…
-Εισαι πολυ τυχερος…
Του ειπα δινοντας του το ποτηρι…
-Εχεις μια πανεμορφη γυναικα…Μια υπεροχη γυναικα που σ αγαπαει…Και νιωθω οτι την αγαπας και συ…
Του ειπα βλεποντας να με κοιταζει σαν χαμενος οπως εμεινε ορθιος…
-Εγω σταθηκα ατυχος στον γαμο μου…
Του ειπα χαμογελωντας παραπονιαρικα ωστε να τον κανω να νιωσει πως δεν ειναι μονος σ αυτη την φαρσα που λεγεται ζωη…
-Πανε χρονια που χωρισα.Σχεσεις πολλες…Περιπετειες ακομη πιο πολλες ομως αγαπη λιγη…
Του ειπα πλησιαζοντας τον…
Για να ξεκαθαρησω μια και καλη την θεση μου,το τοπιο, αλλα και το μυαλο του που ηταν φανερα θολωμενο,σταθηκα μπροστα του…Εβαλα το χερι μου στον σβερκο του,και κοιταζοντας τα εκπληκτα ματια του,του ειπα…
-Να μην στεναχωριεσε Κωστα.Ολα καλα θα σας πανε θα το δεις.
Το βλεμα του,σαν παιδιου ανημπορου να σταθει,ζητωντας στηριγμα στο χαδι του χεριου μου και στο δυνατο μου βλεμα…Η ανασα του βαρια…Βαρια κι ασηκωτη οπως ο ποθος της απαραιτητης φαντασιωσης του που θα τον οδηγουσε σε ξεχασμενη ευτυχια…
Δεν αντεξε και ξεσπασε σε κλαματα ενω εγω του χαιδευα τον σβερκο συμπαραστεκομενος στο ξεσπασμα του…
-Σ ευχαριστω…
Μου ειπε γερνοντας το κεφαλι του στο στηθος μου ενω συνεχιζε το κλαμα…
Αφου τον αφησα να καθαρισει την ψυχη του για λιγες στιγμες του ειπα…
-Ελα…Ηρεμησε…Δεν πρεπει να σε δει ετσι η Αννα…
Κουνησε το κεφαλι καταφατικα…
Αναμενομενο το ξεσπασμα αν αναλογιστει κανεις την ενταση της ψυχης του…
-Στην υγεια μας!
Του ειπα και τον προετρεψα να πιει μαζι μου…
Ανοιξα την τηλεοραση ψαχνοντας μουσικο καναλι…Επρεπε να αλλαξω γρηγορα την βαρια ατμοσφαιρα…
Τον εβλεπα ηδη πιο ηρεμο.Το ξεσπασμα του ειχε αποτελεσμα…
Του ελεγα διαφορα ωστε να εξοικιωθει ακομη περισσοτερο μαζι μου και με την ιδεα οτι ερχοταν η στιγμη που ποθουσε
Η πορτα χτυπησε.Ηταν το ρουμ σερβις.Ηρθε το καροτσι με τις λιχουδιες και το ΒΙΒΛΙΑ ΧΩΡΑ στην παγοθηκη…
Ο Κωστας ανελαβε το ανοιγμα της φιαλης.Το αρωμα καμενου ξυλου που χαρακτηριζει αυτο το ιδιαιτερο κρασι,ξεχυθηκε στον χωρο προκαλωντας μας να το γευθουμε…
Η πορτα χτυπησε και παλι…
Κοιταχτηκαμε με τον Κωστα…
Αρχιζει η στιγμη…Η πολυποθητη.
Ανοιξα εγω…
Θεε μου…!!
Εμεινα στηλη αλατος κοιταζοντας την Αννα ενω ο Κωστας ηταν καθησμενος στην πολυθρονα διπλα στο κρεβατι…
-Χριστε μου…!Εισαι πανεμορφη…
Της ειπα βλεποντας την μεσα σε μια μαυρη αραχνουφαντη ρομπα,που δεν καταφερνε να κρυψει τα εσωρουχα,μα ουτε το στητο της στηθος…Τα υπεροχα ποδια της μεσα στις σεξυ μαυρες γοβες της,φανταζαν θεικα…
Φανερα ευδιαθετη μπηκε μεσα γελαστη χαιδευοντας πεταχτα το μαγουλο μου βαδιζοντας προς τον Κωστα.Καθησε στα ποδια του αγκαλειαζοντας τον και φιλωντας τον επισης πεταχτα και παιχνιδιαρικα.
-Ηρθαν τα φαγητα κιολας?!
Ρωτησε η Αννα παντα στολισμενη με χαμογελο.
-Ηρθαν και πρεπει να τα τιμησουμε αμεσως!
Ειπα συνεχιζοντας…
-Σκεφτηκαμε με τον Κωστα να σε ταισουμε εμεις Αννουλα!Απο δω και περα μπορεις να νιωθεις ως ρωμαια αριστοκρατισα…
Ειπα προκαλωντας τα γελια του ζευγαριου.
Γεμισα τα ποτηρια απο το κρασι και τους σερβιρα κανοντας μια μικρη προποση
-Στην υγεια μας παιδια.Χαιρομε που ειμαστε εδω μαζι…
-Αμοιβαια η χαρα.Στην υγεια μας…
Μου ειπαν περιμενοντας πια εμενα να τους οδηγησω.
Καθησα μισοξαπλωμενος στο κρεβατι διπλα τους τραβωντας κοντα το καροτσι με τα πιατα.
Παιρνοντας το μαχαιρι,εβαλα λιγη μαγιονεζα στο δαχτυλο.Κολησα επανω λιγο μαυρο χαβιαρι…Κοιταζοντας την Αννα στα ματια,της ειπα…
-Το ρωμαικο φαγοποτι σου αρχιζει…Ελα…
Σηκωθηκε αργα αργα και καθησε διπλα μου στο κρεβατι…
Εβαλα το αλειμενο δαχτυλο στα χειλη της…
Κοιταζοντας με στα ματια,ανοιξε μαγικα αργα τα χειλη βγαζοντας ελαφρα την γλωσσα της γλειφοντας μου το δαχτυλο….
Τρελαθηκα απο ευχαριστηση βλεποντας την να νιωθει με την ψυχη της την αρχη της φαντασιωσης της…
Παιρνοντας μαγιονεζα,αυτη τη φορα κατευθειαν με το δαχτυλο και ανοιγοντας το μπουρνουζι μου,αποκαλυπτοντας τον ερεθισμενο πουτσο μου,εβαλα σε διαφορα σημεια του κορμιου μου αιφνιδιαζοντας την…
Κοιταζοντας με εκπληκτη,ειδε το βλεμα μου που πλεον την διαταζε να το κανει…
Εγω ημουν ο μονοκρατορας απο δω και περα….Ο ερωτας τους κι αγαπη τους,ηταν στα χερια μου…
Μπορουσαν να απολαυσουν την αυταρχικη χουντα μου,που τοσον καιρο ποθουσαν…
Κοιταζοντας με για μια στιγμη,γυρισε εκστασιασμενη προς τον αντρα της δινοντας του ενα φιλι…Φιλι συνενωσης ψυχων που συγχρονιζονται για ερωτα και αποχαιρετισμου συναμα…Αποχαιρετισμου πρωτερης ζωης…Αρχη νεας…
Τα βλεματα τους,τοσο αγνωστα σε μενα,ειπαν χιλιαδες λογια μεθεξης αισθησεων,που μ εκαναν να νιωσω υπερηφανος…Να νιωσω μοναδικος…Να νιωσω αγιος που διαλεξαν εμενα…
Γυρνωντας και παλι η Αννα προς το μερος μου,εσκυψε αργα στο κορμι μου…Εγλειφε στα σημεια που αλειψα τρελαινοντας με…Τοσο απαλο το αγγιγμα των χειλιων της…Η γυναικα μεσα της ξυπνησε για τα καλα…Με ερεθισε τρελά… Σπρωχνωντας το κεφαλι της προς τον πουτσο μου ενιωσα την γλωσσα της καυτη…
-Ωωωωω….
Αναφωνησα που επιτελους ειχα αυτο που ποθουσα…
Μου επαιρνε τελεια πιπα….Τρυφερα…Βιαια…Γρηγορα…Προσπαθωντας να τον εξαφανησει ολον μεσα της…Οι ηχοι απο το πλατσουρισμα των χειλιων της στον πουτσο μου με εξοργιζαν..Ανεβοκατεβαζε βασανιστικα την γλωσσα της σε ολο τον πουτσο μου καταληγοντας να ρουφαει λαιμαργα το κεφαλακι με τα χειλη της…Κατεβαινε στα αρχιδια μου ρουφωντας τα,ενω εγω της χαιδευα τα μαλια βλεπωντας τα πανεμορφα ηδονισμενα μαυρα ματια της να με κοιτουν…
Σταθηκα μπροστα της γονατιστος ενω αυτη συνεχιζε να με τσιμπουκωνει στημενη στα τεσσερα με τον υπεροχο κωλο της μπροστα στον αντρα της που κοιτουσε κυριολεκτικα σαν χαμενος…
Ειχα ηδη παρει φωτια…Η πιπα δεν μου αρκουσε πια…Ηθελα να την ξεσκισω…
Εμαι ο γαμιας της και ειναι η πουτανα μου τωρα..
